سوئیچ شبکه چیست؟ برای پاسخ به این سوال باید گفت که مهم ترین اساس در شبکه های کامپیوتری تشکیل سیستم شبکه ای یکپارچه و منسجم می باشد، که توانایی انتقال هر نوع داده و اطلاعات در شبکه را داشته باشد. برای تشکیل شبکه و اتصال چندین دستگاه به یکدیگر نیازمند به ایجاد راه ارتباطی می باشد که این راه های ارتباطی یا پل های ارتباطی را سوئیچ شبکه ایجاد می کند.

سوئیچ شبکه قادر به انتقال سریع و کارآمد اطلاعات و داده ها از نقاطی به نقطه ی دیگر بوده و در طی چندین سال گذشته این ارتباطات پیشرفت های چشم گیری را از لحاظ سرعت و امنیت به همراه داشته است. همین امر باعث شده تا سوئیچ ها با قابلیت های گسترده و مدل های متفاوت تولید و به بازار تجهیزات شبکه عرضه شده اند.
سوئیچ شبکه سخت افزاری است که سایر تجهیزات مانند سرور، دوربین های مداربسته، کامپیوترها و … را برای دریافت و ارسال داده، به شبکه متصل می کند. سوئیچ، بسته ها را از یک مبدأ گرفته و آن ها را به مقصد مورد نظر می رساند. این دستگاه ها بر روی لایه ی 2 یا لایه ی 3 در مدل OSI کار می کنند.

اساس کار سوئیچ ها Mac Address بوده و می توانند بر حسب مک آدرس تصمیم بگیرند یک بسته را از کدام پورت خود ارسال کنند. در حقیقت سوئیچ ها دارای جدولی از مک آدرس ها می باشند (Mac Address Table) که بر اساس این جدول بسته ها را از پورت های مشخص ارسال می کنند.

به این صورت که وقتی دستگاه ارسال کننده اطلاعاتی را به سوئیچ می‌فرستد، مک آدرس مبدا از آن خوانده شده و در صورت نبودن در جدول، به جدول اضافه می‌شود. از طرفی مک آدرس مقصد هم در این فریم وجود دارد. سوئیچ، آن را در جدول مک آدرس جستجو می‌کند و اگر تطابقی با آن در جدول پیدا کند، داده را به آن پورت می‌فرستد. اما اگر تطابقی یافت نشد بسته را به تمام پورت‌ها به جز پورت فرستنده می‌فرستد ولی فقط گیرنده، آن را دریافت می‌کند و بقیه آن را Fail می‌کنند.

به مرور زمان جدول مک آدرس به‌روز و کامل می‌شود و هرگاه دستگاه جدیدی به سوئیچ وصل شود، مک آدرس آن هم به جدول اضافه خواهد شد.

 

سوئیچ شبکه در مقایسه با هاب و روتر:

از لحاظ ظاهری سوئیچ های شبکه تا حدودی به هاب ها شباهت دارند اما برخلاف آنها هنگام دریافت بسته های اطلاعاتی آنها را به کلیه پورت ها منتقل می کند. به طور کلی سوئیچ ها مبدأ و مقصد هر کدام از دیتاها را مشخص کرده و آنها را به مقصد مشخص شده ارسال می کنند. به همین دلیل است که سوئیچ های شبکه بسیار کاربردی تر از هاب ها هستند.

روترها و سوئیچ های شبکه از لحاظ عمکرد بسیار به یکدیگر شباهت دارند اما روترها توانایی اتصال به شبکه های خارج از محدوده را دارند. البته در سوئیچ های لایه 3 نیز این قابلیت وجود دارد ولی با روترها قابل مقایسه نیستند.

انواع سوئیچ شبکه:

به طور کلی سوئیچ های شبکه به چند دسته زیر تقسیم می شوند:

1. سوئیچ غیرمدیریتی – Unmanaged
2. سوئیچ مدیریتی – Managed
3. سوئیچ Fixed
4. سوئیچ ماژولار – Modular Switches
5. سوئیچ Stackable
6. سوئیچ PoE
7. سوئیچ فیبرنوری
8. سوئیچ دیتاسنتر
9. سوئیچ صنعتی

1ـ سوئیچ های غیر مدیریتی (Unmanage):

از سوئیچ های غیر مدیریتی برای شبکه های کوچک مانند شبکه های خانگی استفاده می شوند. این سوئیچ ها به سایر دستگاه‌های موجود در شبکه متصل و سبب ایجاد ارتباط میان آنان می گردد این ارتباط می ‌تواند میان دو کامپیوتر و یا یک کامپیوتر با دستگاه‌هایی مانند پرینتر باشد. به طور مثال زمانی که شما نیاز به چند پورت اضافی دارید این سوئیچ ها می‌توانند انتخاب بسیار خوبی باشند.

این دستگاه همانطور که از نامش پیداست نیازی به مانیتورینگ مداوم نداشته و همچنین نیازی به هیچگونه راه اندازی اولیه ندارد. در واقع می توان گفت آنها مقرون به صرفه ترین سوئیچ های شبکه محسوب می شوند. از جمله سوئیچ هایی که در این دسته قرار می گیرند سوئیچ های سری 110 شرکت سیسکو می باشند. سوئیچ های سری 110 سیسکو نمونه های خوبی از این دسته هستند.

 

2ـ سوئیچ های مدیریتی (Manage):

برخلاف سوئیچ های Unmanaged این سوئیچ ها قابل تنظیم هستند؛ به همین دلیل می توانند عملکرد یک شبکه را ارتقاء دهند که البته خود به دو دسته Smart switches و Enterprise switches تقسیم می شوند.

• Smart switches:

این دسته از سوئیچ های سیسکو در مقایسه با سایر سوئیچ های مدیریتی مقیاس کمتری داشته و برای شبکه هایی که از انتقال داده و تخصیص داده های گیگابیت پشتیبانی می کند مناسب هستند.

سطح امنیتی این سوئیچ ها کم تر از سایر دستگاه های می باشد با این حال از احراز هویت 802.1x و تعداد محدودی از ACL ها استفاده می‌نمایند.سوئیچ های سری 250 و 220 سیسکو نمونه های خوبی از این دسته به شمار می روند.

• Enterprise switches:

این دسته از سوئیچ ها دارای قابلیت‌های وسیعی مدیریتی می‎ باشند و جزء سوئیچ های کاملا مدیریتی شناخته می‌شوند. این دستگاه‌ها بیشتر در شرکت‌های بزرگ که دارای تعداد زیادی اتصال ، نود ، سوئیچ و پورت هستند استفاده می‌شوند.

به دلیل همین ویژگی‌ها، این دسته از سوئیچ ها نسبت به سایرین متمایز بوده و همچنین از قیمت بالاتری نیز برخوردار می باشند. سوئیچ های سری 2960 سیسکو نمونه های خوبی به شمار می روند.

3ـ سوئیچ Fixed:

از رایج ترین سوئیچ های شبکه در بازار هستند که پورت ثابتی دارند. تعداد پورت در آنها 8، 16، 24 و .. بوده و از لحاظ سرعت انواع مختلفی دارند. اما دارای حداقل سرعت ۱Gbps هستند با انواع اتصال RJ45 هستند. ولی سوئیچ هایی با سرعت ۱۰Gbps و ۴۰Gbps هم خواهید دید.

این سوئیچ ها مدیریتی و غیر مدیریتی با هر شبکه با هر اندازه ای مانند شبکه‌های خانگی، شبکه‌های سازمانی و بزرگ، دفاتر و شعبات، شرکت‌های متوسط و کوچک و استارتاپ‌ها سازگار می باشند.

 

4ـ سوئیچ ماژولار:

این قابلیت در سوئیچ های شبکه سبب ارتقاء آن و افزودن پورت های بیشتر و افزایش کارایی خواهد شد. از لحاظ اندازه از سوئیچ های ثابت بزرگتر بوده و البته گران تر نیز هستند. اکثر سوئیچ های شبکه با قابلیت ماژولار بودن در لایه 3 قرار دارند و می توان از آنها به عنوان روتر نیز استفاده کرد.

 

5ـ سوئیچ Stackable:

این سوئیچ های شبکه ترکیبی از سوئیچ ثابت و ماژولار است یعنی برخی مدل‌های سوئیچ fixed می‌توانند با دیگر سوئیچ‌های هم مدلشان ترکیب شوند. این سوئیچ های fixed با کابل مخصوصی از قسمت پشت به هم وصل می‌شوند و با هم کار می‌کنند به طوری که انگار یک سوئیچ داریم اما با تعداد پورت بیشتر.

مثلا سوئیچ سیسکو سری ۳۵۰X از سوئیچ هایی هستند که هم می‌توانند به صورت مستقل استفاده شوند و هم به صورت stacked. شرکت‌هایی که نمی‌خواهند هزینه زیادی بابت سوئیچ ماژولار بپردازند از سوئیچ های stackable استفاده می‌کنند و بر اساس نیازهایشان آن را توسعه می‌دهند.

 

6ـ سوئیچ PoE:

سوئیچ‌های POE در واقع سوئیچ‌هایی هستند که از قابلیت Power over Ethernet بهره می‌برند. قابلیت Power over Ethernet به این معنی است که داده و Power (برق) از طریق همان کابل شبکه قابل انتقال هستند. پس دستگاه نیازی به تامین برق از طریق آداپتور و یا صورت‌های دیگر ندارند.

این ویژگی در شبکه‌های بزرگ که دستگاه‌های مانند آی پی فون و اکسس پوینت و دیگر دستگاه‌های POE Support را دارا می‌باشند بسیار مفید و کار آمد است، از طرف دیگر هزینه‌های کابل کشی برق اضطراری را در بسیاری از دستگاه ها کاملا از بین خواهد برد که خود باعث صرفه جویی بسیاری در هزینه‌های اولیه شبکه می‌شود.

 

7ـ سوئیچ فیبر نوری:

در واقع یک سوئیچ فیبر نوری سوئیچی است که با شبکه فیبر سازگار می باشد. این سوئیچ ها فناوری ایجاد یک شبکه فیبری یکپارچه را فراهم می آورند، که در حال حاضر جزء مهمترین بخش شبکه های ذخیره سازی دیجیتال محسوب می شوند.

اتصال سوئیچ ها با هم از طریق کابل های فیبر نوری و استفاده از پورت های استاندارد انجام می شود. تنها تفاوت میان این سوئیچ ها و سایر سوئیچ های اترنت در پورت آنان است، به طوری که سوئیچ های فیبر نوری دارای پورت های فیبر نوری می باشند.

از جمله سوئیچ های فیبر نوری سیسکو می توان به سوئیچ سیسکو مدل WS-C3850-12S-S، WS-C3850-12S-E، WS-C3850-12XS-S، WS-C3850-24XS-S، WS-C3750G-12S-S اشاره کرد.

 

8ـ سوئیچ دیتاسنتری:

سوئیچ های دیتاسنتری ویژگی‌های خاصی دارند تا بتوانند کارایی و سرعت بسیار بالا، ظرفیت بیشتر در پورت، امنیت، QoS و غیره را فراهم کنند. بهترین نمونه از سوئیچ های دیتاسنتری سوئیچ سیسکو سری Nexus است. با این سوئیچ ها می‌توان مجازی سازی و مفهوم SDN – Software Defined Network را به راحتی پیاده سازی کزد.

 

9ـ سوئیچ صنعتی سیسکو :

سوئیچ‌های اترنت صنعتی یکی از انواع سوئیچ شبکه است که در شبکه‌های بزرگ به کار می‌روند. این سوییچ‌ها قابلیت کار کردن در دماهای بالا را دارند. در محیط های صنعتی استفاده از سوییچ های صنعتی اترنت، شبکه‌ای قابل اطمینان را ایجاد می کنند چرا که می توانند در شرایط سخت جوی به خوبی کار کنند.

سوئیچ شبکه صنعتی در موقعیت‌های مکانی مختلف شبکه مانند طبقات مختلف یک ساختمان، کنترل ترافیک و ارسال دیتا عملکرد قابل اطمینانی دارند.

سوئیچ های صنعتی علی الخصوص برای اتصالات متفاوت شبکه همچون توزیع انرژی در شعبه های الکتریکی و همچنین نظارت و کنترل عملکرد دوربین های امنیتی استفاده می شوند. برای مثال سوئیچ صنعتی سیسکو مدل  IEM3000-4PC، سوئیچ صنعتی سیسکو مدل IE-3000-4TC و سوئیچ صنعتی سیسکو IE-3000-8TC Cisco اشاره کرد.

 

مهم : در واقع می توان گفت تفاوت کلیدی میان سوئیچ های مدیریتی و غیر مدیریتی همان توانایی پیکربندی آن می باشد.

منبع : سوئیچ چیست

:: بازدید از این مطلب : 1175

|

امتیاز مطلب : 0

|

تعداد امتیازدهندگان : 0

|

مجموع امتیاز : 0

کابل شبکه از عناصر اصلی و الزامی شبکه های کامپیوتری به شمار می رود. درواقع این کابل ها سبب ارتباط میان دستگاه های مختلف در شبکه مانند سرورها، سوئیچ شبکه، روترها، کامپیوترهای مختلف، سایر تجهیزات برای انتقال اطلاعات می گردند.

کابل شبکه به مجموعه سیم هایی از جنس مس یا شیشه گفته می‌شود که برای اتصال و انتقال داده و اطلاعات استفاده می‌شود. پس کابل ها رسانه‌ای هستند که داده‌ها در آن جریان دارند و اطلاعات از دستگاهی در شبکه به دستگاه دیگری منتقل می‌شود. 

این کابل ها دارای تنوع زیادی در رنگ و جنس با یکدیگر هستند که ما در این مقاله می خواهیم به طور کامل در رابطه با آنان صحبت کنیم.

تاریخچه کابل شبکه:

ایده ارتباطات دیجیتالی در سال ۱۸۴۴ توسط ساموئل مورس و اختراع تلگراف ارایه شد. شاید در نگاه اول با آنچه که ما امروز داریم بسیار متفاوت باشد اما اساسا یکی است. تفاوت مهم آنها سرعت آنهاست. در اواسط قرن ۱۹ در هر ثانیه حداکثر دو یا سه خط و نقطه در تلگراف ارسال می‌شد اما اکنون سرعت به بیش از یک گیگابیت رسیده است.

پس از تلگراف، مخترع فرانسوی به نام امیل بودات، ماشین چاپ تلگراف Teletypewriter را ارایه داد که در آن از کیبورد و کد پنج بیتی استفاده می‌شد و پیام های تلگرافی به صورت مجازی، ارسال و دریافت می‌شد. هنوز هم در ارتباطات سریال، از Baud Rate برگرفته از نام Baudot، استفاده می‌شود.

در سال ۱۹۶۶ کدهای ۷ بیتی که ۱۲۸ کاراکتر را پوشش می‌داد توسط شرکت‌های امریکایی ارایه شد و بعد آن IBM کد ASCII را که ۸ بیتی است ارایه داد که آن هم ۲۵۶ کاراکتر را پوشش می‌داد و و به Extended ASCII معروف شد.

در چهل سال اخیر است که سرعت ارتباطات بیشتر شده و نیاز به برقراری ارتباط سریع بین کامپیوترها بیشتر شده است. استانداردهای مختلفی در این زمینه ارایه شده اما آنچه مسلم است این است که افزایش سرعت به تجهیزات بهتر و سریعتر شبکه و کابل ها و سخت افزارهای ارتباطی بهتر نیاز دارد. هر آنچه در زمینه تمام تجهیزات شبکه لازم دارید را از فالنیک بخواهید.

ـ کابل های Cat1: 

این کابل ها در سال 1985 ارائه شده و برای انتقال صدا در سیستم های تلفنی استفاده می شود. لازم به ذکر است این کابل ها از ترافیک شبکه های کامپیوتری پشتیبانی نمی کند. کابل های Cat1 با حداکثر پهنا­ی باند 1 مگاهرتز و سرعت 1 مگابیت بر ثانیه برای سیستم تلفن ­های قدیمی، ISDN و مودم به کار می ­رود.

 

ـ کابل های Cat2:

این کابل ها دارای 4 سیم است که دو به دو به هم تابیده شده اند و در شبکه های Token ring استفاده می شوند. کابل های Cat2 دارای حداکثر پهنا­ی باند 4 مگاهرتز و سرعت 4 مگابیت بر ثانیه می باشد. استفاده از این نوع کابل ها چندان رایج نیست و ممکن است تنها در سیستم‌های تلفنی قدیمی دیده شود و از استانداردهای TIA/EIA-568 پشتیبانی نمی‌شود.

 

ـ کابل های Cat3:

این کابل ها دارای 4 جفت سیم مسی به هم تابیده است که در شبکه Token ring و ۱۰BaseT استفاده می شود تا سرعت 10Mbps پشتیبانی می کند. کابل های Cat3 تا مسافت 100 متر را پشتیبانی می کنید. حداکثر پهنای باند در کابل Cat3 UTP برابر با ۱۶ مگاهرتز است.

 

ـ کابل های Cat4:

این کابل ها نیز دارای 4 جفت سیم مسی به هم تابیده شده است که اغلب در شبکه های Token Ring استفاده می شود و از سرعت 10Mbps پشتیبانی می کند. البته این نوع کابل ها به ندرت امروزه استفاده می شود.

 

ـ کابل Cat5:

این کابل ها دارای 4 جفت سیم مسی بوده که همراه با سوکت RJ45 همراه است. تفاوت این کابل ها با کابل های قبلی اینکه کابل های Cat5 تا سرعت 100Mbps را پشتیبانی می کنند و حداکثر پهنای باند آن 100 مگاهرتز می باشد و در شبکه های Token Ring و Fast Ethernet استفاده می شود. همچنین از این کابل برای فواصل بیش از 100 متر نمی توان استفاده کرد زیرا شبکه دچار اختلال خواهد شد.

 

ـ کابل Cat5e:

این کابل شبکه دارای سرعت 1Gbps و پهنای باند 100 مگاهرتز و برای شبکه های Ethernet، Fast Ethernet و Gigabit Ethernet استفاده می شود.

 

ـ کابل Cat6:

این کابل ها دارای حداکثر پهنای باند 250 مگاهرتز است و در شبکه های Gigabit Ethernet و 10Gigabit Ethernet استفاده می شود. این کابل ها فاصله 55 متری را با سرعت 10Gbps و فواصل صد متری را با سرعت 1Gbps پشتیبانی می کند.

تفاوت میان کابل های Cat6 و کابل های Cat5e در جداکننده های فیزیکی است که بین چهار جفت سیم قرار گرفته و سبب کاهش تداخل الکترومغناطیسی می گردد. هنگام استفاده از این کابل ها باید دقت کنید که سایر اجزا مانند سوکت ها، پچ پنل ها و پچ کوردها نیز باید از این استاندارد پشتیبانی کنند.

 

ـ کابل Cat6a:

این کابل در سال 2009 به بازار آمد و همانند Cat6 در شبکه های Gigabit Ethernet و 10Gigabit Ethernet استفاده می شود. کابل های Cat6a سرعت 10Gbps و حداکثر پهنای باند 500 مگاهرتز را پشتیانی می کند.

 

ـ کابل Cat7:

این کابل ها در شبکه های Gigabit Ethernet و 10Gigabi Ethernet استفاده می شود. کابل های Cat7 سرعت 10Gbps و پهنای باند 600 مگاهرتز را پشتیبانی می کنند. از این کابل ها برای دیتاسنترها برای برقراری ارتباط میان سرورها، سوییچ های شبکه و دستگاه های ذخیره ساز استفاده می شود.

 

ـ کابل Cat8:

این کابل ها دارای سرعت سرعت انتقال 40Gbps و پهنای باند 2000 مگاهرتز می باشد. حداکثر طول پشتیبانی توسط این کابل ها 30 متر می باشد. همین امر موجب شده است که Cat8 قیمت بالاتری نسبت به نسل‌های پیشین خود داشته باشد و به همین دلیل مورد توجه شبکه‌های نیازمند سرعت و پهنای باند بسیار بالا، قرار گرفته است.

 

انواع کابل شبکه بر اساس جنس:

دو نوع اصلی کابل در شبکه های LAN وجود دارد:

ـ کابل شبکه مسی:

کابل های مسی، سیگنال را با استفاده از جریان الکتریکی و ولتاژ منتقل می کنند. اکثراً از این کابل ها در سیم کشی ها کوتاه مانند فواصل بین کامپوترها و داخل داکت ها استفاده می شود. لازم به ذکر است که هر چه میزان مس به کار رفته در این کابل ها بیشتر باشد، پهنای باند آن نیز بیشتر خواهد شد.

 

انواع کابل مسی عبارتند از:

1. کابل کواکسیال که شامل Thinnet و Thicknet است و در صنایع بیشتر استفاده می‌شود. 
2. کابل زوج سیم به هم تابیده Twistet Pair که شامل دو نوع است که مفصل در بالا آن را بررسی کردیم.

 

ـ کابل شبکه فیبر نوری:

فیبر نوری از جنس شیشه (یا پلاستیک) است که سیگنال های نوری در آن حرکت می کنند. بعد از آن روکش بعدی که از جنس شیشه یا پلاستیک می باشد و دارای ضریب شکست متفاوتی است که باعث برگشت نور منعکس شده به داخل هسته می شود. فیبر نوری معمولا توسط Coting که یک لایه ی محافظتی در برابر شرایط محیطی است، پوشیده شده است.

 

معرفی انواع کابل شبکه:

انواع کابل مورد نیاز شبکه یا به عبارتی کابل شبکه LAN، عبارتند از کابل زوج به هم تابیده Twisted Pair، کابل Unshielded Twisted یا UTP، کابل کواکسیال Coaxial، کابل چند جفتی Multi Pair. رسانه دیگری به نام بی سیم و وایرلس هم داریم که به عنوان وای فای شناخته می‌شود.

 

معرفی کابل های Twisted Pairs (زوج تابیده شده):     

 

این کابل ها به عنوان پرکاربردترین کابل ها در شبکه به حساب می آیند و کلیه شبکه های کامپیوتری توسط این کابل ها به هم متصل می شوند. زوج های تابیده شده از لحاظ ساختار دارای انواع مختلفی هستند که مهمترین آنها شامل:

ـ کابل Unshielded Twisted pair یا UTP:

 

کابل های UTP کابل هایی هستند که در آن هیچ گونه شیلد و فویلی استفاده نشده است. این کابل ها یکی از پرکاربردترین کابل های استفاده شده در شبکه های مخابراتی و کامپیوتری است به طوری که علاوه بر شبکه های کامپیوتری در سیستم های تلفن نیز از آنها استفاده می گردد.

نام استاندارد این نوع کابل شبکه U/UTP است.

 

ـ کابل Shielded Twisted Pair یا STP:

 

کابل Shielded Twisted Pair یا STP که زوج به هم تابیده شیلد دار است و در شبکه های توکن رینگ و Gigabit Ethernet کاربرد دارد. در حال حاظر این نوع کابل در نصب و راه اندازی شبکه استفاده نمی شود و منسوخ شده است. کابله ای STP یا شیلد دار کابل هایی هستند که به منظور کاهش تداخل الکترومغناطیسی (EMI) یا همامن نویز، در آنها از شیلد استفاده شده است. برای مثال در کابل کشی فواصل طولانی و یا وقتی کابل شبکه قرار است نزدیک میدان های مغناطیسی مثل کابل برق قرار گیرد.

فویل در ساختار کابل شبکه STP برای جلوگیری از نویز و شیلد برای تخلیه اثرات القایی و الکتریسیته ساکن به سیستم ارت، قرار می‌گیرد.

۷ نوع کابل شبکه شیلد دار یا STP داریم:

1. در کابل شبکه U/FTP یک فویل دور هر جفت سیم وجود دارد.
2. در کابل شبکه F/UTP یک فویل دور چهار جفت سیم یعنی کل سیم ها وجود دارد.
3. در کابل شبکه S/UTP یک شیلد دور چهار جفت سیم یعنی کل سیم ها وجود دارد.
4. در کابل شبکه SF/UTP یک شیلد و یک فویل، دور چهار جفت سیم یعنی کل سیم ها وجود دارد. به آن STP هم گفته می‌شود.
5. در کابل شبکه S/FTP یک فویل دور هر جفت سیم و یک شیلد دور چهار جفت سیم یعنی کل سیم ها وجود دارد.
6. در کابل شبکه F/FTP یک فویل دور هر جفت سیم و یک فویل دور کل سیم ها وجود دارد.
7. در کابل شبکه SF/FTP هم محافظ بافته شده و هم فویل دور سیم ها وجود دارد و هر جفت سیم هم فویل دارد. برای استفاده در شبکه هایی که امنیت و اهمیت بالا دارند استفاده می‌شود و البته گران ترین نوع کابل شبکه است.

منبع : انواع کابل در شبکه

:: بازدید از این مطلب : 574

|

امتیاز مطلب : 0

|

تعداد امتیازدهندگان : 0

|

مجموع امتیاز : 0

روترها بخش مهمی از تکنولوژی هایی هستند که امروزه ما در زندگی روزمره خود از آن استفاده می کنیم. اما متاسفانه دقیقا ضرورت وجود آنها را درک نکرده و کارایی آنها را نمی دانیم. در حقیقت بسیاری از افراد در رابطه با عملکرد روتر ها و تفاوت آنها با مودم ها، سوئیچ های شبکه و هاب ها چیزی نمی دانند. خوشبختانه ما در این مقابله در رابطه با روترها توضیحات کاملی خواهیم داد تا شما بهتر بتوانید درک درستی از این دستگاه ها داشته باشید.

در واقع روتر ها روترها وظیفه دارند تا داده‌ها را بین شبکه‌های مختلف مسیریابی و منتقل کنند. اگر ما فقط یک شبکه داشته باشیم که در یک محدوده و رنج IP فعالیت می‌­کند، و اگر فعالیت کاربران در درون شبکه باشد و با خارج از شبکه ارتباطی صورت نگیرد، نیازی به استفاده از روتر نیست. همچنین این روترها می توانند به صورت نرم افزاری و سخت افزاری مورد استفاده قرار گیرند اما یک تفاوت عمده میان این دو وجود دارد و آن این است که روترهای نرم افزاری، توان و پایداری روترهای سخت افزاری را ندارند.

نحوه عملکرد روتر در شبکه:

روترها در مدل osi در لایه سوم شبکه یا همان network کار می‌کنند. لایه نتورک قلب یک شبکه است. روترها گاهی دو شبکه محلی را به هم وصل می کنند (LAN 2 LAN) و گاهی بین یک شبکه گسترده و شبکه محلی (LAN 2 WAN) قرار داده می‌شوند.

نحوه عملکرد روتر در شبکه به این صورت است که روترها دستگاه ها را در یک شبکه به وسیله انتقال بسته های اطلاعاتی به یکدیگر متصل می نماید. این اطلاعات را می توان بین دو دستگاه و یا یک دستگاه به اینترنت ارسال کرد. روتر ها این کار را با اختصاص یک آدرس IP محلی به هر یک از دستگاه ها در شبکه انجام می دهد. این کار انتقال اطلاعات را در شبکه تضمین کرده و از هدر رفتن آن در شبکه جلوگیری می نماید.

برای این که نقش روترها را در شبکه بهتر درک کنید داده ها را به عنوان یک بسته در نظر بگیرید که جهت ارسال به آدرس نیاز دارد تا به دست گیرنده درست برسد. شبکه کامپیوتری شما مانند یک جاده است به همین دلیل دانستن موقعیت مکانی در آن به دلیل وسعت زیاد کافی نیست. بسته های اطلاعاتی به راحتی می توانند به صورت محدود و یا به آدرس اشتباهی بروند.

روتر ها با اختصاص IP بسته ها را به آدرس درست هدایت می کنند. همچنین قادر هستند که کلیه بسته های اطلاعاتی را ارسال و یا حتی به فرستنده بازگردانند. این ارسال اطلاعات به سرعت انجام شده به طوری که اصلا متوجه نخواهیم شد.

نحوه عملکرد روترها :

عملیات روتینگ به معنای فرآیند ارسال داده IP از یک شبکه به شبکه دیگر است. در واقع روتر ها دستگاه هایی هستند که به شبکه متصل شده و کار انتقال داده را انجام می دهند. روترها در واقع به 2 بال شبکه (NIC) متصل هستند که یک بال به یک شبکه و دیگری به شبکه دیگر متصل است. در واقع این دستگاه ها می توانند تعداد شبکه های زیادی را به یکدیگر متصل نمایند و برای آنها یک NIC در نظر بگیرد.

پیکربندی دو شبکه با یک روتر بسیار آسان است. مانند شکل زیر:

اما زمانی که شبکه ما بزرگتر و در نتیجه تعداد روتر ها بیشتر می شود شرایط کمی پیچیده تر خواهد شد. برای مثال زمانی که ما می خواهیم سه شبکه را توسط روتر یه یک دیگر متصل نماییم دو روش وجود دارد:

1ـ یکی از روش ها این است که این سه شبکه را توسط دو روتر یه یک دیگر متصل نمایید. مانند شکل زیر:

در این روش زمانی که روتر B یا A غیر فعال می شود هیچ مسیری وجود ندارد که زیر شبکه A به زیر شبکه C برسد. بنابراین جهت انتقال اطلاعات از زیر شبکه A به زیر شبکه C نیاز به فعال بودن هر دو روتر A و B می باشد.                       

2ـ یکی دیگر از روش ها اتصال سه شبکه به وسیله 3 روتر می باشد. مانند شکل زیر:

کار روترها تنها انتقال اطلاعات در شبکه نمی باشد. در واقع آنها همواره به دنبال سریعتر مسیر جهت انتقال اطلاعات هستند.

در این روش جهت رسیدن به زیر شبکه C دو مسیر وجود دارد: 1ـ به طور مستقیم از زیر شبکه A به C برود.2ـ از طریق زیر شبکه B به زیر شبکه C برسد. قطعا این کار به دلیل سرعت بیشتر به طور مستقیم از زیرشبکه A به C انجام می شود. حال این سوال پیش می آید یک روتر چگونه این مسیر را تشخیص می دهد؟

روترها این کار را با استفاده از ارزش متریک تشخیص می داند. هر کدام از این مسیرها دارای یک ارزش متریک اختصاص داده شده می باشند. ارزش متریک درواقع یک مقدار ترجیحی می باشد. در این جا دو مسیر وجود دارد که یکی از آنها دارای ارزش متریک کمتری می باشد، به همین دلیل روتر انتقال را از طریق کمترین میزان انجام می دهد.

 

تفاوت روتر با مودم چیست:

از آنجایی که امروزه مودم ها بسیار پیشرفته شده و دارای برخی از ویژگی های روتر ها هستند، ایجاد تمایز میان این دو بسیار مشکل شده است. اما افرادی که روزهای اولیه اینترنت را به یاد دارند کاملا به تفاوت میان این دو آشنا هستند.

جهت اتصال به اینترنت نیاز به مودم داشته و جهت اتصال چندین دستگاه در شبکه و یا حتی خود مودم نیاز به روتر خواهید داشت. در واقع روتر ها اطلاعات را میان چند دستگاه و حتی مودم انتقال می دهند. مودم کانالی جهت انتقال اطلاعات از طریق اینترنت می باشد.

تفاوت سوییچ شبکه با روتر چیست:

همانطور که در مقاله سوئیچ شبکه چیست گفته شد، سوئیچ شبکه وظیفه دارد تا دیتاها را در درون شبکه جابه جا کنند، که به این فرآیند سوئیچینگ گفته می شود. اما سوئیچ ها توانایی این را ندارند که دیتاها را بین شبکه های دیگر تبادل کنند.

آنها می‌توانند درون یک Broadcast Domain داده‌ها را انتقال دهند. هر شبکه بر اساس نوع ساختار و طراحی که دارد شامل محدوده ای از IP‌ها است، به هر رنج IP در شبکه Broadcast Domain گفته می‌شود.

تفاوت روتر و هاب چیست:

به طور کلی می توان گفت هاب و سوییچ هردو ارسال و دریافت داده را در یک شبکه ی محلی برعهده دارند و قادر به ارسل دیتا به خارج از شبکه خود نمی باشند و دلیل این موضوع این است که نمی توانند IP Address ها را ببینند و مسیر یابی کنند و اینجاست که باید از دیوایسی به نام Router استفاده نمود.

هاب و سوئیچ برای ایجاد یک شبکه طراحی شده اند در صورتی که وظیفه ی روتر اتصال شبکه های ایجاد شده توسط هاب و سوئیچ شبکه به یکدیگر می باشد.

 

تفاوت میان روتر بی سیم و کابلی :

تفاوت میان روتر بی سیم و کابلی در نوع اتصال آن می باشد. یک روتر سیمی تنها دارای پورت های کابل شبکه است، در حالی که یک روتر بی سیم (همچنین به عنوان یک روتر Wi-Fi شناخته می شود) شامل آنتن ها و یک آداپتور بی سیم است که اجازه می دهد دستگاه ها بدون کابل برق وصل شوند. اکثر مودم ها و روتر ها شامل پورت های LAN و آنتن هستند.

 

انواع روش های مستریابی یا Routing در روتر:

به طور کلی دو روش مسیریابی در روترها وجود دارید که شامل:

• مسیریابی استاتیک یا Static Route
• مسیریابی داینامیک یا Dynamic Route

ـ مسیریابی استاتیک یا Static Route:

در این روش از مسیریابی مدیر شبکه می تواند به صورت دستی مسیرهایی را برای روتر تعریف نماید. یعنی در این روش جدول مسیریابی به صورت دستی ایجاد شده و کاملا واضح است که این روش برای شبکه هایی با تعداد روتر کم مناسب خواهد بود. زیرا اگر بخواهید تغییری را در روتری ایجاد کنید می بایست تنظیمات سایر روترها را نیز به صورت دستی تغییر دهید.

 

ـ مسیریابی داینامیک یا Dynamic Route:

در این روش روتر بر اساس پروتکل های مسیریابی که توسط مدیر شبکه تنظیم شده است، بهترین مسیر را انتخاب می­‌کند. مسیریابی داینامیک به روترها اجازه می‌دهد به وسیله پروتکل های روتینگ همدیگر را شناسایی کنند و مسیرهای شبکه را ایجاد و تنظیم کنند. پروتکل های مسیریابی به روتر کمک می­‌کنند تا بهترین مسیر را برای انتقال بسته‌ها انتخاب کنند. برخی از پروتکل های مسیریابی عبارتند از: OSPF – EIGRP– RIP-IS IS و غیره.

برترین روتر های شبکه در ایران:

شرکت های مختلفی در کل جهان روترهای شبکه را تولید و به بازار عرضه می کنند اما در این میان سه برند میکروتیک، دی لینک و سیسکو از سایرین معروف تر بوده و بیشترین تقاضا را دارند. حال دراین میان روتر های سیسکو در ایران بسیار پرفروش بوده و در صدر تولیدکنندگان قرار دارد. لازم به ذکر است این کمپانی روترهای مختلفی را با قابلیت ها و قیمت های مختلفی به بازار عرضه می نماید.

منبع : روتر چيست و چگونه کار مي کند

:: بازدید از این مطلب : 591

|

امتیاز مطلب : 0

|

تعداد امتیازدهندگان : 0

|

مجموع امتیاز : 0

شبکه مجموعه ای از کامپیوتر ها، تجهیزات شبکه و لوازم جانبی است که توسط یک محیط انتقال و تحت قوانین مشخص برای به اشتراک گذاری منابع و داده ها متصل شده اند. یک مثال از شبکه، اینترنت است که میلیون ها نفر را در سراسر جهان به هم متصل می کند. ما سعی کردیم در این مقاله کلیه اطلاعات لازم در رابطه با شبکه های کامپیوتری را برای شما گردآوریم.

یک شبکه امکان به اشتراک گذاری منابع شبکه و محاسبات را فراهم می کند. کاربران ممکن است به منابع ارائه شده توسط دستگاه های موجود در شبکه دسترسی داشته باشند و از آنها استفاده کنند، مانند چاپ سند در چاپگر. یک شبکه اجازه می دهد فایل ها، داده ها و انواع اطلاعات را به اشتراک بگذارید و به کاربران مجاز این امکان را می دهد تا به اطلاعات ذخیره شده در سایر کامپیوترهای موجود در شبکه دسترسی داشته باشند.

منابع در شبکه به دوسته تقسیم می شوند:

ـ Shareable: منابعی که قابل به اشتراک گذاری هستند مثل چاپگر،Folder

ـ UnShareable: منابعی که غیر قابل اشتراک گذاری هستند مثل کیبورد و موس، کارت صدا و …

پروتکل در شبکه به چه معناست؟

پروتکل شبکه مجموعه ای از قوانین است که نحوه انتقال داده ها بین دستگاه های مختلف در یک شبکه را تعیین می کند. در اصل، به دستگاه های متصل اجازه می دهد بدون توجه به تفاوت در فرایندها، ساختار یا طراحی داخلی آنها با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. به این دلیل است که می توانید به راحتی با مردم سراسر جهان ارتباط برقرار کنید و بنابراین نقش مهمی در ارتباطات دیجیتالی مدرن ایفا می کنند.

 

انواع اصطلاحات رایج در شبکه:

1. Server: سرور یا سرویس دهنده یک دستگاه یا کامپیوتر است که خدماتی را در شبکه ارائه می دهد مانند به اشتراک گذاری داده ها یا منابع بین چندین کلاینت یا انجام محاسبات برای یک کلاینت. یک سرور واحد می تواند به چندین کلاینت سرویس دهد و یک سرویس گیرنده تنها می تواند از چندین سرور استفاده کند. همچنینی برای اطلاعات بیشتر می توانید به مقاله ی ” سرور چیست و کاربرد آن در شبکه به همراه ویدئو و پادکست” مراجعه کنید.

2. Client: کلاینت یا سرویس گیرنده یک رایانه یا دستگاه است که خدمات را از سرور دریافت میکند. سرور منابعی مانند فایل ها، اطلاعات، دسترسی به اینترنت و اینترانت و قدرت پردازش خارجی را ارائه می دهد. در مورد پردازش، به هر کاری که روی سرور انجام می شود، کار ” server-side” گفته می شود. هر کاری که روی کلاینت انجام شود، به طور مشابه ” client-side” نامیده می شود.

3. Host: هاست یا میزبان، کامپیوتریا دستگاهی است که با میزبانهای دیگر در شبکه ارتباط برقرار می کند. میزبان های یک شبکه شامل کلاینت ها و سرورها هستند که داده ها، خدمات یا برنامه ها را ارسال یا دریافت می کنند. به طور کلی به هر دستگاه یا سخت افزار که به شبکه متصل هستند و تبادل اطلاعات دارند هاست گفته می شود.

 

انواع شبکه های کامپیوتری:

شبکه های کامپیوتری از لحاظ وسعت  و گستردگی به چند بخش تقسیم می شوند.

ـ (Personal Area Network) PAN:

PAN اساسی ترین نوع شبکه کامپیوتری است. این شبکه فقط برای یک فرد محدود شده است ، یعنی ارتباط بین دستگاه ها فقط در محل کار یک فرد متمرکز است. محدوده شبکه PAN ده متر از یک فرد به دستگاه ارائه دهنده ارتباطات است.

نمونه هایی از PAN عبارتند از کامپیوتر یا لپ تاپ، USB، تلفن، چاپگر، PDA و موارد دیگر.

 تصویر pan

دونوع شبکه ی PAN وجود دارد:

ـ Wired Personal Area Network: شبکه شخصی بی سیم با استفاده از فناوری های بی سیم مانند WiFi، بلوتوث توسعه می یابد. این یک شبکه کم برد است.

ـ Wireless Personal Area Network: شبکه شخصی سیم با استفاده از کابل ایجاد می شود.

 

ـ (Local Area Network) LAN:

LAN پرکاربردترین شبکه است. شبکه محلی یک شبکه کامپیوتری است که کامپیوترها را از طریق یک مسیر ارتباطی مشترک به هم متصل می کند ، که در یک محدوده محدود مانند یک ساختمان قرار دارد. LAN شامل دو یا چند کامپیوتر متصل به سرور است. این یک شبکه بسیار مفید برای اشتراک منابع مانند فایل ها، چاپنودا و سایراجزای دیگر است. ساده ترین نوع شبکه LAN اتصال کامپیوتر و چاپگر در خانه یا محل کار شما است. به طور کلی، LAN به عنوان یک نوع رسانه انتقال استفاده می شود. دو فناوری مهم درگیر در این شبکه عبارتند از اترنت و Wi-fi.

 

ـ (Metropolitan Area Network) MAN:

شبکه متروپولیتن یا MAN شامل یک شبکه کامپیوتری در کل شهر، محوطه دانشگاه یا یک منطقه کوچک است. این نوع شبکه، کامپیوترها را در یک فاصله جغرافیایی از طریق یک مسیر ارتباطی مشترک بر روی یک شهر یا منطقه شهری متصل می کند. سازمان های دولتی از MAN برای اتصال به شهروندان و صنایع خصوصی استفاده می کنند. در MAN ،LAN های مختلف به یکدیگر متصل شده اند.

 

ـ (Wide Area Network) WAN:

WAN یک نوع شبکه کامپیوتری است که کامپیوترها را در فاصله جغرافیایی وسیعی از طریق یک مسیر ارتباطی مشترک به هم متصل می کند. شبکه وسیع شبکه ای است که در یک منطقه جغرافیایی بزرگ مانند ایالات یا کشورها گسترش می یابد. یک شبکه گسترده، شبکه ای بسیار بزرگتر از LAN است. شبکه وسیع محدود به یک مکان واحد نیست، بلکه از طریق خط تلفن، کابل فیبر نوری یا پیوندهای ماهواره ای در یک منطقه جغرافیایی وسیع گسترش می یابد. رایج ترین مثال WAN اینترنت است.

 

ـ (Wireless Local Area Network) WLAN:

WLAN (شبکه محلی بی سیم) به شما کمک می کند تا با استفاده از ارتباطات بی سیم در یک محدوده مانند خانه ، مدرسه یا ساختمان اداری ، یک یا چند دستگاه را به یکدیگر متصل کنید. این به کاربران این امکان را می دهد تا در محدوده تحت پوشش محلی که ممکن است به شبکه متصل باشد ، حرکت کنند. امروزه اکثر سیستم های WLAN مدرن بر اساس استانداردهای IEEE 802.11 است. رایج ترین مثال WLAN، Wi-Fi است.

 

ـ (Campus Area Network) CAN:

بزرگتر از LAN است اما کوچکتر از MAN. این یک نوع شبکه کامپیوتری است که معمولاً در مکان هایی مانند مدرسه یا دانشگاه استفاده می شود. این شبکه محدوده جغرافیایی محدودی را پوشش می دهد ، یعنی در چندین ساختمان در محوطه دانشگاه گسترش می یابد و تمام بخش های دانشگاهی را به هم متصل می کند.

 

ـ (Storage Area Network) SAN:

یک نوع شبکه کامپیوتری است که سرعت بالایی دارد و گروهی از دستگاه های ذخیره سازی را به چندین سرور متصل می کند. این شبکه به LAN یا WAN وابسته نیست. در عوض ، SAN منابع ذخیره را از شبکه به شبکه قدرتمند خود منتقل می کند. SAN دسترسی به ذخیره اطلاعات در سطح بلوک را فراهم می کند. نمونه هایی از SAN شبکه ای از دیسک ها هستند که توسط شبکه ای از سرورها قابل دسترسی هستند. جهت آشنایی با SAN ها می توانید به مقاله انواع ذخیره ساز مراجعه نمایید.

 

ـ System Area Network:

یک نوع شبکه کامپیوتری است که خوشه ای از کامپیوترهای با کارایی بالا را به هم متصل می کند. این یک شبکه ارتباط محور و پهنای باند بالا است. SAN یک نوع LAN است که حجم زیادی از اطلاعات را در درخواست های بزرگ مدیریت می کند. این شبکه برای پردازش برنامه هایی که نیاز به عملکرد بالای شبکه دارند مفید است.

 

ـ (Enterprise Private Network) EPN:

EPN یک نوع شبکه کامپیوتری است که بیشتر توسط مشاغل مورد استفاده قرار می گیرد و خواهان اتصال امن در مکان های مختلف برای به اشتراک گذاشتن منابع کامپیوتر هستند.

 

ـ (Virtual Private Network) VPN:

VPN یک نوع شبکه کامپیوتری است که یک شبکه خصوصی را در سراسر اینترنت گسترش می دهد و به کاربر اجازه می دهد داده ها را ارسال و دریافت کند، گویی به شبکه خصوصی متصل شده است، اگرچه اینطور نیست. از طریق اتصال نقطه به نقطه مجازی، کاربران می توانند از راه دور به یک شبکه خصوصی دسترسی داشته باشند. VPN با کارکردن به عنوان رسانه ای که به شما اتصال شبکه محافظت شده می دهد، شما را از منابع مخرب محافظت می کند.

منبع : شبکه چیست 

:: بازدید از این مطلب : 635

|

امتیاز مطلب : 0

|

تعداد امتیازدهندگان : 0

|

مجموع امتیاز : 0

 

ابتدا اول در رابطه با Firmware صحبت کنیم که اصلا چی هست؟ در واقع فریمور برنامه نرم ‌افزاری است که روی بورد سیستم یا کنترلر قرار دارد. Firmware مسئول رفتارهای سیستم هنگام روشن شدن آن است. در این مقاله قصد داریم نحوه ی اپدیت firmware های سرور hp را شرح دهیم:

شرکت hp هر چند وقت یکبار پکیج هایی را برای بروزرسانی firmware های سرور با نام service pack for proliant (SPP) ارائه می دهید که می توانید آن را از سایت HPE دانلود کنید. توجه داشته باشید که معمولاً ورژن هر SPP به صورت یک تاریخ نشان داده می شود که این تاریخ، زمان ارائه آن می باشد.

هر SPP می تواند شامل بسیاری از آپدیت ها برای بروزرسانی چند سرور باشد اما باید به این نکته توجه کرد که هرچه سرورها قدیمی تر شوند سهم آنها از این بروزرسانی کمتر خواهد شد. شما برای اینکه دستگاه خود را آپدیت کنید باید بدانید از کدام ورژن های ارائه شده استفاده کنید. بعضی از ورژن ها به صورت full هستند و تمامی ابزارها را آپدیت می کنند، اما در بعضی دیگر ممکن است لازم باشد شما ابزار ها را به صورت جدا آپدیت کنید.

 

Firmware چیست و چگونه کار میکند؟

Firmware یک برنامه نرم افزاری یا مجموعه دستورالعمل های برنامه ریزی شده روی یک دستگاه سخت افزاری است. این دستورالعمل های لازم برای نحوه ارتباط دستگاه با سخت افزار دیگر را ارائه می دهد. در واقع فریمور امکان کنترل کردن دستگاه را برای شما فراهم می کند.

 

اما چگونه می توان نرم افزار را بر روی سخت افزار برنامه ریزی کرد؟

سیستم عامل معمولاً در فلش ROM یک دستگاه سخت افزاری ذخیره می شود. در حالی که ROM “حافظه فقط خواندنی” است، ROM فلش را می توان پاک کرد و دوباره نوشت، زیرا در واقع نوعی حافظه فلش است.

می توان firmware را “نیمه دائمی” دانست زیرا در همان حالت باقی مانده است مگر اینکه توسط به روزرسانی، به روز شود. برای اینکه بتوانید با سیستم عامل جدید کار کنید شاید لازم باشد سیستم عامل برخی از دستگاه ها مانند هارد درایو ها و کارت های ویدیو، کارت های گرافیکی، کنترلر های RAID را به روز کنید. سازندگان درایو CD و DVD اغلب به روزرسانی سیستم عامل را در اختیار شما قرار می دهند که به درایوها امکان خواندن رسانه های سریعتر را می دهد. گاهی اوقات تولیدکنندگان به روزرسانی firmware را ارائه می دهند که به راحتی دستگاه های آنها کارایی بیشتری دارند.

 

SPP چیست؟

سرویس پک HP یا Service Pack for ProLiant یا SPP یکی از سیستم های ارائه شده توسط شرکت HPE است که برای بروزرسانی سرورهای Proliant استفاده میشود. مجموعه ای از فریمورها، درایورها و smart component هاست که از طریق ابزار sum در محیط شما اجرا می شود. SPP در واقع پکیجی از ISO است. این راهکار، از نرم افزار SUM به عنوان ابزار پیاده سازی استفاده می کند.

 

Smart Update Manager (SUM) چیست؟

Smart Update Manager (SUM) و Service Pack for ProLiant (SPP) با همدیگر ایجاد Hewlett Packard Enterprise Smart Update Technology می کنند، برای حل مشکل به روزرسانی های وقت گیر، گرانی قیمت و خطا.

SUM ابزاری نوآورانه برای به روز نگه داشتن سیستم عامل، درایورها و نرم افزار سیستم HPE ProLiant ، HPE Synergy ،HPE BladeSystem و HPE Moonshot زیرساخت ها و گزینه های مرتبط با آن است. سخت افزار نصب شده و نسخه های فعلی سیستم عامل، درایورها و نرم افزار سیستم را کشف می کند، یک توصیه به روز رسانی ارائه می دهد ، و

به روزرسانی ها را به منظور کارآمد برای کاهش تأثیر بر عملیات اعمال می کند.

 رابط های مختلفی برای اعمال به روزرسانی ها فراهم می کند ، بنابراین می توانید رابط متناسب با نیازهای خود را انتخاب کنید. سرورها را در حالت آفلاین یا آنلاین ، به صورت محلی یا از راه دور از طریق مرورگر وب یا تعاملی یا خودکار به روز کنید.

ویژگی های کلیدی HPE SUM:

1. سهولت مدیریت سرور را افزایش می دهد: Smart Update Manager (SUM) اجازه می دهد تا تعمیر و نگهداری ادمین ها از طریق کنسولی که دارایGUI ، CLI یا تعاملی مبتنی بر مرورگر انجام شود، بنابراین زمان سفر کارکنان کاهش می یابد.
2. در ترکیب با Service Pack برای ProLiant (SPP)، یک راه حل کامل برای روشن و فعال نگه داشتن سیستم های HPE با جدیدترین سیستم عامل و درایورها ارائه می دهد.
3. ادغام های SUM با HPE OneView و HPE iLO Amplifier Pack اجازه می دهد سیستم عامل، درایور و نرم افزار سیستم را از داخل HPE OneView و HPE iLO Amplifier به روز کنید.
4. اطلاعات یکپارچه در مورد وابستگی ها، از جمله HPE Onboard Administrator و HPE Virtual Connect، براساس آزمایش گسترده هر Service Pack برای ProLiant (SPP)
5. ویژگی های استقرار از جمله گزارش های زنده که اطلاعات دقیق فرآیند به روزرسانی هدف را ارائه می دهند.
6. افزایش عملکرد، انعطاف پذیری و امنیت: (SUM) بدون نیاز به عوامل یا سایر نرم افزارهای نصب شده دائمی در گره های هدف فعالیت می کند.
7. عملکرد پایه شامل اعتبار سنجی، اختصاص خطوط اصلی در به روزرسانی هدایت شده، فیلتر پویا، فیلتر کردن با مدل سرور و امکان بارگیری خطوط اصلی از سرور
8. به روزرسانی های ضد دستکاری ارائه می دهد، زیرا به روزرسانی سیستم عامل فقط از طریق HPE iLO قابل دسترسی است و به صورت دیجیتالی معتبر است.
9. معماری بسیار کارآمد فناوری Smart Update به یک برنامه قدرتمند و در عین حال سبک با مقیاس پذیری عالی و همچنین مستقل و همچنین یکپارچه با HPE OneView ،HPE iLO Amplifier Pack و Intelligent Provening منجر می شود.
10. پشتیبانی گسترده از سیستم عامل آنلاین و به روزرسانی درایور، برای فعال شدن فقط به یک راه اندازی مجدد نیاز دارید که منجر به کاهش زمان خرابی می شود.
11. فهم و استفاده از اسناد با قالب و محتوای سازگار آسان است.

 

Smart Update (SUT) چیست؟

یکی دیگر از ابزار های بروزرسانی فریمور ها و درایو ها ی سرور hp در کنار sum است. ابزارهای Smart Update (SUT) یک افزونه SUM است که HPE OneView و سرورهای HPE iLO Amplifier Pack را قادر می سازد تا به صورت خودکار به روزرسانی ها را انجام دهند تا عملیات IT را کاهش دهند.

SUT یک ابزار سیستم عامل (OS) است که توانایی انجام آنلاین سیستم عامل و یا به روزرسانی درایور را از طریق شبکه مدیریت HPE iLO سرورها بدون نیاز به اعتبار سیستم عامل فراهم می کند. SUT از ویندوز، لینوکس (RedHat و VMware ESXi) پشتیبانی می کند.

HPE Smart Update Tools (HPE SUT) توانایی انجام هر دو سیستم عامل و به روزرسانی درایورهای سیستم عامل را بصورت آنلاین و بدون نیاز به داشتن مدارک در HPE OneView و بدون تخریب سرعت شبکه تولید فراهم می کند.

ویژگی های HPE Smart Update Tools:

1. سهولت مدیریت: HPE OneView و iLO Amplifier Pack را قادر می سازد تا به طور خودکار به روزرسانی ها را انجام دهد تا عملیات IT را کاهش دهد.
2. پشتیبانی از وابستگی و مدیریت توالی بین درایورها و سیستم عامل.
3. به روزرسانی ها با استفاده از SUT از طریق شبکه مدیریت HPE iLO بدون نیاز به اعتبار سیستم عامل انجام می شود.
4. زمان خرابی را کاهش می دهد: Smart Update Tools (SUT) تعداد راه اندازی مجدد مورد نیاز برای فعال سازی را محدود می کند.
5. به روزرسانی آنلاین برای نصب سریع و به روزرسانی در دسترس است.

در ادامه قصد داریم آموزش تصویری Service Pack Proliant را توضیح دهیم:

پس از دانلود ورژن SPP موردنظر خود به صورت فایل ISO باید ان را در فلش بوتیبل شده کپی کنید. توجه داشته باشید که گاهی اوقات لازم است برای نصب یک سری برنامه ها بر روی سرور ها و استوریج های hp از برنامه ی مخصوص سرور HP با نام USB Key Utility برای بوتیبل کردن فلش استفاده کنید.

USB Key Utility یک برنامه Windows است که محتوای Intelligent Provisioning یا SPP و سایر تصاویر CD یا DVD را در درایو فلش USB کپی می کند. پس از کپی کردن داده ها در درایو فلش USB، به جای استفاده از CD یا DVD ،Intelligent Provisioning یا SPP را از درایو فلش USB اجرا کنید. این فرایند در عملیات Headless-Server سودمند است. همچنین با اجازه دادن به کاربر برای بازیابی تصاویر خود از وب و سفارشی کردن آنها در صورت لزوم، ذخیره سازی، حمل و نقل و استفاده از مطالب را ساده می کند.

 

ابتدا باهم آموزش USB Key Utility را خواهیم دید:

1ـ ابتدا نرم افزار USB Key Utility را از سایت HP دانلود کنید.نرم افزار را اجرا و بر روی گزینه ی NEXT کلیک کنید.

2ـ در ادامه با قبول کردن شرایط و مقررات گزینه ی NEXT را زده و ادامه دهید.

3ـ در این مرحله با توجه به این که فلش دیسک ما بوتیبل است یا خیر یکی از گزینه ها را انتخاب می کنیم: گزینه ی اول برای زمانی است که فلش ما بوتیبل نشده است و گزینه ی دوم برای وقتی است که فلش ما بوتیبل شده است بهتر است همیشه گزینه ی اول را انتخاب کنیم تا درصورتی که از بوتیبل بودن فلش خود اطمینان نداریم این کار را مجدد انجام دهیم.

4ـ در این مرحله فایل مورد نظر را انتخاب می کنیم، گزینه ی اول برای مواردی که فایل انتخابی شما از روی CD یا DVD است، گزینه ی دوم انتخاب فایل ISO است این گزینه را انتخاب کرده و به مرحله ی بعد می رویم.

5ـ در اینجا نرم افزار هشدار میدهد که در صورت بوتیبل شدن فلش دیسک شما فرمت می شود و اطلاعات داخل ان پاک می شود OK می کنیم.

6ـ در مرحله ی اخر اطلاعات فایل ISO در داخل فلش بوتیبل شده کپی می شود. پس از پایان کار میتوانید فلش را جدا کرده و به سرور متصل کنید.

حال می توانیم Service Pack Proliant را برروی سرور نصب کنیم:

سرور را روشن یا ریستارت کرده و فلش را متصل می کنیم. پس از بوت شدن سرور با فلش تصویر زیر را مشاهده می کنیم.

1ـ با دو دستور مواجه می شویم:

ـ دستور اول بروزرسانی سرور به صورت اتوماتیک و دستور دوم بروزرسانی به صورت دستی است.

ـ گزینه ی دوم را انتخاب کرده و پیش می رویم.

2ـ اجازه می دهیم لود شود.

3ـ در این قسمت زبان موردنظر یعنی English را انتخاب می کنیم و گزینه ی accept را زده و next می کنیم.

4ـ در صفحه ی بعد دو گزینه داریم: سمت چپ (Firmware Update) و سمت راست (Smart Storage Administrator SSA).در برخی از ورژن های SPP ممکن است گزینه ی سومی به نام Insight Diagnose وجود داشته باشد که برای تست سخت افزار ها در اختیار کاربران قرار می گیرد.

5ـ Firmware Update را انتخاب می کنیم.

6ـ سه مرحله مشاهده می کنیم. بایداجازه دهیم مراحل یکی یکی طی شوند.

ـ مرحله 1 (inventory): در این مرحله کلیه سخت افزار ها بررسی می شوند تا مشخص شود کدام سخت افزار ها نیاز به بروزسانی دارند. اجازه میدهیم این مرحله کامل شود پس از اجرای کامل در پایین صفحه گزینه ی next فعال می شود. Next می کنیم.

ـ مرحله 2 (review): در این قسمت ما می توانیم لیستی از سخت افزار هایی که اپدیت انها در این SPP اورده شده است را مشاهده کنیم. در سمت راست installing version و available version یعنی نسخه ی فعلی و نسخه ی جدیدتر را مشاهده می کنیم، اگر سخت افزاری نیاز به اپدیت داشته باشد گزینه ی کنار ان فعال است. اما ما می توانیم هرکدام را که خواستیم فعال یا غیرفعال کنیم سپس در پایین صفحه گزینه ی deploy را می زنیم.

ـ مرحله 3 (Deployment): در این مرحله تمام بروزرسانی های که در مرحله ی قبل انتخاب کردیم انجام می شوند. این مرحله ممکن است کمی زمانبر باشد. پس از پایان دکمه ی Reboot را زده و اجازه میدهیم سرور ریستارت شود.

اکنون کار به اتمام رسیده وسرور ما اپدیت شده.

توجه داشته باشید در حالی که گزینه ی اول که اپدیت به صورت اتوماتیک است را انتخاب کنید، مستقیم به مرحله 3 می روید و سیستم به طور خودکار تمامی سخت افزارهای در دسترس را شناسایی کرده و اپدیت می کند.

منبع : چگونه سرويس پک hp را اپديت کنيم؟

:: بازدید از این مطلب : 609

|

امتیاز مطلب : 0

|

تعداد امتیازدهندگان : 0

|

مجموع امتیاز : 0

 

ابتدا اول در رابطه با Firmware صحبت کنیم که اصلا چی هست؟ در واقع فریمور برنامه نرم ‌افزاری است که روی بورد سیستم یا کنترلر قرار دارد. Firmware مسئول رفتارهای سیستم هنگام روشن شدن آن است. در این مقاله قصد داریم نحوه ی اپدیت firmware های سرور hp را شرح دهیم:

شرکت hp هر چند وقت یکبار پکیج هایی را برای بروزرسانی firmware های سرور با نام service pack for proliant (SPP) ارائه می دهید که می توانید آن را از سایت HPE دانلود کنید. توجه داشته باشید که معمولاً ورژن هر SPP به صورت یک تاریخ نشان داده می شود که این تاریخ، زمان ارائه آن می باشد.

هر SPP می تواند شامل بسیاری از آپدیت ها برای بروزرسانی چند سرور باشد اما باید به این نکته توجه کرد که هرچه سرورها قدیمی تر شوند سهم آنها از این بروزرسانی کمتر خواهد شد. شما برای اینکه دستگاه خود را آپدیت کنید باید بدانید از کدام ورژن های ارائه شده استفاده کنید. بعضی از ورژن ها به صورت full هستند و تمامی ابزارها را آپدیت می کنند، اما در بعضی دیگر ممکن است لازم باشد شما ابزار ها را به صورت جدا آپدیت کنید.

 

Firmware چیست و چگونه کار میکند؟

Firmware یک برنامه نرم افزاری یا مجموعه دستورالعمل های برنامه ریزی شده روی یک دستگاه سخت افزاری است. این دستورالعمل های لازم برای نحوه ارتباط دستگاه با سخت افزار دیگر را ارائه می دهد. در واقع فریمور امکان کنترل کردن دستگاه را برای شما فراهم می کند.

 

اما چگونه می توان نرم افزار را بر روی سخت افزار برنامه ریزی کرد؟

سیستم عامل معمولاً در فلش ROM یک دستگاه سخت افزاری ذخیره می شود. در حالی که ROM “حافظه فقط خواندنی” است، ROM فلش را می توان پاک کرد و دوباره نوشت، زیرا در واقع نوعی حافظه فلش است.

می توان firmware را “نیمه دائمی” دانست زیرا در همان حالت باقی مانده است مگر اینکه توسط به روزرسانی، به روز شود. برای اینکه بتوانید با سیستم عامل جدید کار کنید شاید لازم باشد سیستم عامل برخی از دستگاه ها مانند هارد درایو ها و کارت های ویدیو، کارت های گرافیکی، کنترلر های RAID را به روز کنید. سازندگان درایو CD و DVD اغلب به روزرسانی سیستم عامل را در اختیار شما قرار می دهند که به درایوها امکان خواندن رسانه های سریعتر را می دهد. گاهی اوقات تولیدکنندگان به روزرسانی firmware را ارائه می دهند که به راحتی دستگاه های آنها کارایی بیشتری دارند.

 

SPP چیست؟

سرویس پک HP یا Service Pack for ProLiant یا SPP یکی از سیستم های ارائه شده توسط شرکت HPE است که برای بروزرسانی سرورهای Proliant استفاده میشود. مجموعه ای از فریمورها، درایورها و smart component هاست که از طریق ابزار sum در محیط شما اجرا می شود. SPP در واقع پکیجی از ISO است. این راهکار، از نرم افزار SUM به عنوان ابزار پیاده سازی استفاده می کند.

 

Smart Update Manager (SUM) چیست؟

Smart Update Manager (SUM) و Service Pack for ProLiant (SPP) با همدیگر ایجاد Hewlett Packard Enterprise Smart Update Technology می کنند، برای حل مشکل به روزرسانی های وقت گیر، گرانی قیمت و خطا.

SUM ابزاری نوآورانه برای به روز نگه داشتن سیستم عامل، درایورها و نرم افزار سیستم HPE ProLiant ، HPE Synergy ،HPE BladeSystem و HPE Moonshot زیرساخت ها و گزینه های مرتبط با آن است. سخت افزار نصب شده و نسخه های فعلی سیستم عامل، درایورها و نرم افزار سیستم را کشف می کند، یک توصیه به روز رسانی ارائه می دهد ، و

به روزرسانی ها را به منظور کارآمد برای کاهش تأثیر بر عملیات اعمال می کند.

 رابط های مختلفی برای اعمال به روزرسانی ها فراهم می کند ، بنابراین می توانید رابط متناسب با نیازهای خود را انتخاب کنید. سرورها را در حالت آفلاین یا آنلاین ، به صورت محلی یا از راه دور از طریق مرورگر وب یا تعاملی یا خودکار به روز کنید.

ویژگی های کلیدی HPE SUM:

1. سهولت مدیریت سرور را افزایش می دهد: Smart Update Manager (SUM) اجازه می دهد تا تعمیر و نگهداری ادمین ها از طریق کنسولی که دارایGUI ، CLI یا تعاملی مبتنی بر مرورگر انجام شود، بنابراین زمان سفر کارکنان کاهش می یابد.
2. در ترکیب با Service Pack برای ProLiant (SPP)، یک راه حل کامل برای روشن و فعال نگه داشتن سیستم های HPE با جدیدترین سیستم عامل و درایورها ارائه می دهد.
3. ادغام های SUM با HPE OneView و HPE iLO Amplifier Pack اجازه می دهد سیستم عامل، درایور و نرم افزار سیستم را از داخل HPE OneView و HPE iLO Amplifier به روز کنید.
4. اطلاعات یکپارچه در مورد وابستگی ها، از جمله HPE Onboard Administrator و HPE Virtual Connect، براساس آزمایش گسترده هر Service Pack برای ProLiant (SPP)
5. ویژگی های استقرار از جمله گزارش های زنده که اطلاعات دقیق فرآیند به روزرسانی هدف را ارائه می دهند.
6. افزایش عملکرد، انعطاف پذیری و امنیت: (SUM) بدون نیاز به عوامل یا سایر نرم افزارهای نصب شده دائمی در گره های هدف فعالیت می کند.
7. عملکرد پایه شامل اعتبار سنجی، اختصاص خطوط اصلی در به روزرسانی هدایت شده، فیلتر پویا، فیلتر کردن با مدل سرور و امکان بارگیری خطوط اصلی از سرور
8. به روزرسانی های ضد دستکاری ارائه می دهد، زیرا به روزرسانی سیستم عامل فقط از طریق HPE iLO قابل دسترسی است و به صورت دیجیتالی معتبر است.
9. معماری بسیار کارآمد فناوری Smart Update به یک برنامه قدرتمند و در عین حال سبک با مقیاس پذیری عالی و همچنین مستقل و همچنین یکپارچه با HPE OneView ،HPE iLO Amplifier Pack و Intelligent Provening منجر می شود.
10. پشتیبانی گسترده از سیستم عامل آنلاین و به روزرسانی درایور، برای فعال شدن فقط به یک راه اندازی مجدد نیاز دارید که منجر به کاهش زمان خرابی می شود.
11. فهم و استفاده از اسناد با قالب و محتوای سازگار آسان است.

 

Smart Update (SUT) چیست؟

یکی دیگر از ابزار های بروزرسانی فریمور ها و درایو ها ی سرور hp در کنار sum است. ابزارهای Smart Update (SUT) یک افزونه SUM است که HPE OneView و سرورهای HPE iLO Amplifier Pack را قادر می سازد تا به صورت خودکار به روزرسانی ها را انجام دهند تا عملیات IT را کاهش دهند.

SUT یک ابزار سیستم عامل (OS) است که توانایی انجام آنلاین سیستم عامل و یا به روزرسانی درایور را از طریق شبکه مدیریت HPE iLO سرورها بدون نیاز به اعتبار سیستم عامل فراهم می کند. SUT از ویندوز، لینوکس (RedHat و VMware ESXi) پشتیبانی می کند.

HPE Smart Update Tools (HPE SUT) توانایی انجام هر دو سیستم عامل و به روزرسانی درایورهای سیستم عامل را بصورت آنلاین و بدون نیاز به داشتن مدارک در HPE OneView و بدون تخریب سرعت شبکه تولید فراهم می کند.

ویژگی های HPE Smart Update Tools:

1. سهولت مدیریت: HPE OneView و iLO Amplifier Pack را قادر می سازد تا به طور خودکار به روزرسانی ها را انجام دهد تا عملیات IT را کاهش دهد.
2. پشتیبانی از وابستگی و مدیریت توالی بین درایورها و سیستم عامل.
3. به روزرسانی ها با استفاده از SUT از طریق شبکه مدیریت HPE iLO بدون نیاز به اعتبار سیستم عامل انجام می شود.
4. زمان خرابی را کاهش می دهد: Smart Update Tools (SUT) تعداد راه اندازی مجدد مورد نیاز برای فعال سازی را محدود می کند.
5. به روزرسانی آنلاین برای نصب سریع و به روزرسانی در دسترس است.

در ادامه قصد داریم آموزش تصویری Service Pack Proliant را توضیح دهیم:

پس از دانلود ورژن SPP موردنظر خود به صورت فایل ISO باید ان را در فلش بوتیبل شده کپی کنید. توجه داشته باشید که گاهی اوقات لازم است برای نصب یک سری برنامه ها بر روی سرور ها و استوریج های hp از برنامه ی مخصوص سرور HP با نام USB Key Utility برای بوتیبل کردن فلش استفاده کنید.

USB Key Utility یک برنامه Windows است که محتوای Intelligent Provisioning یا SPP و سایر تصاویر CD یا DVD را در درایو فلش USB کپی می کند. پس از کپی کردن داده ها در درایو فلش USB، به جای استفاده از CD یا DVD ،Intelligent Provisioning یا SPP را از درایو فلش USB اجرا کنید. این فرایند در عملیات Headless-Server سودمند است. همچنین با اجازه دادن به کاربر برای بازیابی تصاویر خود از وب و سفارشی کردن آنها در صورت لزوم، ذخیره سازی، حمل و نقل و استفاده از مطالب را ساده می کند.

 

ابتدا باهم آموزش USB Key Utility را خواهیم دید:

1ـ ابتدا نرم افزار USB Key Utility را از سایت HP دانلود کنید.نرم افزار را اجرا و بر روی گزینه ی NEXT کلیک کنید.

2ـ در ادامه با قبول کردن شرایط و مقررات گزینه ی NEXT را زده و ادامه دهید.

3ـ در این مرحله با توجه به این که فلش دیسک ما بوتیبل است یا خیر یکی از گزینه ها را انتخاب می کنیم: گزینه ی اول برای زمانی است که فلش ما بوتیبل نشده است و گزینه ی دوم برای وقتی است که فلش ما بوتیبل شده است بهتر است همیشه گزینه ی اول را انتخاب کنیم تا درصورتی که از بوتیبل بودن فلش خود اطمینان نداریم این کار را مجدد انجام دهیم.

4ـ در این مرحله فایل مورد نظر را انتخاب می کنیم، گزینه ی اول برای مواردی که فایل انتخابی شما از روی CD یا DVD است، گزینه ی دوم انتخاب فایل ISO است این گزینه را انتخاب کرده و به مرحله ی بعد می رویم.

5ـ در اینجا نرم افزار هشدار میدهد که در صورت بوتیبل شدن فلش دیسک شما فرمت می شود و اطلاعات داخل ان پاک می شود OK می کنیم.

6ـ در مرحله ی اخر اطلاعات فایل ISO در داخل فلش بوتیبل شده کپی می شود. پس از پایان کار میتوانید فلش را جدا کرده و به سرور متصل کنید.

حال می توانیم Service Pack Proliant را برروی سرور نصب کنیم:

سرور را روشن یا ریستارت کرده و فلش را متصل می کنیم. پس از بوت شدن سرور با فلش تصویر زیر را مشاهده می کنیم.

1ـ با دو دستور مواجه می شویم:

ـ دستور اول بروزرسانی سرور به صورت اتوماتیک و دستور دوم بروزرسانی به صورت دستی است.

ـ گزینه ی دوم را انتخاب کرده و پیش می رویم.

2ـ اجازه می دهیم لود شود.

3ـ در این قسمت زبان موردنظر یعنی English را انتخاب می کنیم و گزینه ی accept را زده و next می کنیم.

4ـ در صفحه ی بعد دو گزینه داریم: سمت چپ (Firmware Update) و سمت راست (Smart Storage Administrator SSA).در برخی از ورژن های SPP ممکن است گزینه ی سومی به نام Insight Diagnose وجود داشته باشد که برای تست سخت افزار ها در اختیار کاربران قرار می گیرد.

5ـ Firmware Update را انتخاب می کنیم.

6ـ سه مرحله مشاهده می کنیم. بایداجازه دهیم مراحل یکی یکی طی شوند.

ـ مرحله 1 (inventory): در این مرحله کلیه سخت افزار ها بررسی می شوند تا مشخص شود کدام سخت افزار ها نیاز به بروزسانی دارند. اجازه میدهیم این مرحله کامل شود پس از اجرای کامل در پایین صفحه گزینه ی next فعال می شود. Next می کنیم.

ـ مرحله 2 (review): در این قسمت ما می توانیم لیستی از سخت افزار هایی که اپدیت انها در این SPP اورده شده است را مشاهده کنیم. در سمت راست installing version و available version یعنی نسخه ی فعلی و نسخه ی جدیدتر را مشاهده می کنیم، اگر سخت افزاری نیاز به اپدیت داشته باشد گزینه ی کنار ان فعال است. اما ما می توانیم هرکدام را که خواستیم فعال یا غیرفعال کنیم سپس در پایین صفحه گزینه ی deploy را می زنیم.

ـ مرحله 3 (Deployment): در این مرحله تمام بروزرسانی های که در مرحله ی قبل انتخاب کردیم انجام می شوند. این مرحله ممکن است کمی زمانبر باشد. پس از پایان دکمه ی Reboot را زده و اجازه میدهیم سرور ریستارت شود.

اکنون کار به اتمام رسیده وسرور ما اپدیت شده.

توجه داشته باشید در حالی که گزینه ی اول که اپدیت به صورت اتوماتیک است را انتخاب کنید، مستقیم به مرحله 3 می روید و سیستم به طور خودکار تمامی سخت افزارهای در دسترس را شناسایی کرده و اپدیت می کند.

منبع : چگونه سرويس پک hp را اپديت کنيم؟

:: بازدید از این مطلب : 647

|

امتیاز مطلب : 0

|

تعداد امتیازدهندگان : 0

|

مجموع امتیاز : 0

سرور چیست؟

به صورت کلی می توان گفت سرور، سیستمی است که وظیفه سرویس دهی و ارائه خدمات به سایر سیستم های دیگر را بر عهده دارند. سیستم هایی که از سرور خدمات دریافت می کنند، تحت عنوان خدمات گيرنده يا کلاینت (Client) شناخته می شوند. دواقع این سرورها یا سیستم های سرویس‌دهنده، کامپیوتری هستند که در طول شبانه‌روز به‌طور مداوم به شبکه جهانی اینترنت متصل بوده و دارای سخت‌افزارها و نرم‌افزارهای اختصاصی است.

یک کامپیوتر خانگی هم که سیستم های دیگر به آن متصل هستند و خدمات دریافت می کنند، یک سرور به شمار می آید. در حقیقت تنها تفاوت آن با سایر کامپیوتر های خانگی امکان اتصال آن به شبکه و ارائه خدمات به سایر سیستم ها است. این کار به کمک برنامه ها و تنظیماتی که بر روی آن پیاده شده اند، امکان پذیر می شود.

برای مثال زمانی که شما سایت های مختلفی را در مرورگر خود وارد می کنید و به استفاده از خدمات آن ها می پردازید، در واقع شما نقش سرویس گیرنده یا همان کلاینت را بازی می کنید.همچنین سیستمی هایی که تحت شبکه به شما این خدمات را ارائه می کنند، سرور یا سرویس دهنده نام دارند.

انواع سرورهای بر اساس زیرساخت:

ـ سرور اشتراکی: 

 

این نوع سرورها همانطور که از نامش پیداست دارای منابع اختصاصی نبوده و دارای محدودیت سخت افزاری هستند. در واقع در این سرورها ممکن است چندین سایت یا هاست وجود داشته باشد و مشکل سایت‌ها ممکن است بر روی سایت‌های دیگر تاثیر بگذارد. به طور کلی این سرورها به‌صورت مشترک در اختیار کاربران قرار می‌گیرند.

از معایب سرورهای اشتراکی می توان به محدود بوده منابع و همچنین امنیت پایین اشاره کرد. به همین دلیل این سرورها برای شرکت ها و سازمان های بزرگ مناسب نیستند. در واقع تنها زمانی می توان از این سرورها استفاده کرد که شرکت کوچک و یا تازه تاسیس است و می خواهد در هزینه های خود صرفه جویی نماید. 

 

ـ سرور مجازی: 

 

در این نوع سرورها یک سرور فیزیکی با استفاده از نرم افزاری های مجازی سازی به بخش های کوچکتر تقسیم می شود. هر کدام از این بخش ها به طور مستقل به همراه سیستم عامل و اپلیکیشن های خود اجرا می شوند. 

البته لازم به ذکر است که منابع این نوع سرورها بسته به نوع سیستم مجازی ساز می تواند اختصاصی و یا اشتراکی باشد. البته نوع سخت افزار در این نوع سرورها نیز اهمیت دارد. در واقع این نوع سرورها حد واسط میان سرورهای اشتراکی و اختصاصی می باشد که در این صورت شما به منابع بیشتری دسترسی دارید.

در سرورهای مجازی، سایت‌هایی که روی یک سرویس‌دهنده و یا وب سرور قرار می‌گیرند، به مراتب کمتر از سایت‌های موجود در سرورهای اشتراکی هستند. به‌همین دلیل فضای بیشتری را در اختیار خواهید داشت. بسته به نوع مجزای ساز، منابعی که در اختیار مشتریان قرار می‌گیرد می‌تواند کاملاً اختصاصی و یا مشترک باشد. هدف از ارائه سرور مجازی در واقع کاهش هزینه‌ها می‌باشد.

 

ـ اختصاصی:

 

این نوع سرورها بر خلاف سرورها اشتراکی برای وب سایت‌های پربازدید، شرکت‌ها و سازمان‌های بزرگ مانند فروشگاه‌های آنلاین که نیاز به امنیت، سرعت‌بالا، پهنای باند مناسب و دسترسی بالا برای نصب هرگونه نرم‌افزار یا ایجاد تغییرات دارند، مناسب می باشند.

کاربران این سرورهای اختصاصی در CPU، رم، فضای ذخیره سازی و پهنای باند کاملا اختصاصی میزبانی خواهند شد. خرید سرور اختصاصی برای توسعه دهندگان وب و اپلیکیشن یک انتخاب مناسب به حساب می آید زیرا برای نصب نرم‌افزار و ایجاد تغییرات محدودیتی ندارند. مورد دیگری که باید در رابطه با این سرورها بدانید این است که هزینه سرورهای اختصاصی با توجه به نوع سیستم‌عامل، منابع و منطقه جغرافیایی متغیر است. این نوع سرور‌ها به علت انعطاف بالایی که دارند می‌توانند پاسخگوی نرم افزارهای متعدد و گوناگونی باشند که بر روی آنان نصب می‌شوند.

 

ـ سرور کولوکیشن یا دیتاسنتر:

 

سرور Colocation به امکان ارائه فضای رک،IP مورد نیاز، پهنای باند و تامین برق مورد نیاز تجهیزات شبکه و سرورها، گفته می شود که همه این خدمات برای نگهداری سخت‌افزار در دیتاسنتر است که توسط شرکت های ارائه کننده هاستینگ ارائه می شود.

در خدمات Co-Location (کولوکیشن)، سخت‌افزار و تجهیزات سروری شما به شرکت های هاستینگ تحویل داده خواهد شد، آنها نیز پس از تحویل آن ‌را در بستر شبکه دیتاسنتر نصب نموده و دسترسی‌ های لازم برای کنترل سرور را در اختیار شما قرار خواهند داد. با ارائه این خدمات از سوی شرکت های هاستینگ، ماهانه مبلغی به عنوان هزینه اجاره رک و همچنین در صورت انجام سایر خدمات از سوی خدمات گیرنده دریافت خواهد شد.

همانطور که گفته شد در این نوع سرور، سخت افزار‌ها مانند، هارد سرور، رم سرور و CPU سرور توسط کاربر خریداری شده و به دلخواه او نصب می‌گردد. تمامی نیازهای نرم افزاری سرور مانند نصب سیستم عامل و نصب نرم افزارها هم توسط کاربر صورت می‌پذیرد. همچنین مالک سرور اجازه دسترسی به سرور را دارد. لازم به ذکر است که در کولوکیشن تنها هزينه‌های مربوط به نگهداری سرور از كاربر دريافت می‌شود که طبيعتاً هزينه‌ها به شكل چشمگيری كاهش می‌يابند. 

ـ سرور Cloud یا ابری:

 

این سرورها که از قابلیت اطمنیان بالایی برخوردار بوده همان سرورهای مجازی اختصاصی هستند که در زیرساخت رایانش ابری ایجاد و مدیریت می شوند. فضای کلود به تعداد نامحدودی از دستگاه‌ها اجازه می‌دهد تا به عنوان یک سیستم واحد عمل کنند. این سرورها مقیاس‌پذیری و هزینه کمتری نسبت به سرورهای دیگر مانند سرور اختصاصی دارند.

سرور ابری از مشکلات سخت افزاری که ممکن است در سرورهای فیزیکی رخ دهد به دور بوده و پایدارترین گزینه برای شرکت هایی است که می خواهند هزینه کمتری داشته باشند. سرورهای ابری سرویس سریع‌تری ارائه می‌دهند در نتیجه با هزینه مشابه سرور فیزیکی منابع و خدمات سریع‌تری دریافت خواهید کرد. همچنین بروزرسانی آن بسیار آسان و سریع است.

 

انواع سرور :

 

ـ Web سرور:

وب سرورها نرم افزارها یا سخت افزارهایی هستند که امکان دسترسی به محتوا را از طریق اینترنت فراهم می کند. این نوع سرور، همانطور که از نامش پیداست، مخصوص میزبانی وب سایت ها می باشد و با استفاده از سرویس های خاص ارتباط بین آدرس ها و کاربران شبکه های اینترنتی را با صفحات وب فراهم می نماید. درواقع کاربرد آن به طور ویژه در حوزه ی وب هاستینگ و راه اندازی سایت می باشد.

 

ـ Standelone سرور:

به سروری گفته می شود که هیچ وابستگی به منبع خارجی ندارد و بدون این وابستگی به کاربران خود خدماتی را ارائه می نماید. در واقع این سرورها زیرشاخه و یا زیرساخت یک شبکه بزرگتر محسوب نمی شود.

 

ـ Name سرور:

Name Server ها قسمت مهم Domain Name System یا DNS هستند که وب سایت ها با استفاده از آنها امکان استفاده از نام دامنه را به جای آی پی آدرس ها می دهند.

ـ Printer سرور:

کامپیوتر یا دستگاهی است که از طریق شبکه به یک یا چند پرینتر و تعدادی کلاینت متصل شده و پس از دریافت فرمان پرینت از کلاینت ها آن را به پرینتر مناسب منتقل می کند. Fax Server نیز مشابه با این سرور است که تفاوت آن ارتباط با دستگاه های فکس بجای پرینتر است.

 

ـ Fax سرور:

همانطور که گفته شد دقیقه مشابه Printer Server می باشد.

 

ـ Proxy سرور:

این سرورها در واقع واسط میان کلاینت ها و سرورهای دیگر هستند و هنگامی که کاربر بخواهد اطلاعاتی چون فایل، صفحات وب و سایر منابع را از سرور دیگری دریافت کند، به  proxy server متصل می شود. 

 

ـ Sound سرور:

سروری که دسترسی و استفاده از ابزارهای صوتی همچون کارت صدا را مدیریت می کند.

 

ـ Application سرور:

سروری است که توانایی اجرای برنامه های نرم افزاری خاصی را داشته و کاربران از روی کامپیوتر های خود می توانند به نرم افزارها دسترسی داشته باشند.

 

ـ Database سرور:

 این مدل معمولا در اختیار سازمان های بسیار بزرگ قرار داده می شود و به صورت است که Database مورد استفاده یک نرم افزار یا سرویس که توسط کاربران بر روی کامپیوتر های آن ها مورد استفاده قرار می گیرد، بر روی سرور قرار می گیرد و تمام کاربران و کامپیوتر های متصل از یک دیتابیس مشترک که بر روی سرور می باشد، استفاده می کنند و اطلاعات نیز به صورت یکپارچه و متمرکز ذخیره سازی و پردازش می گردد.

 

ـ File سرور:

 

فایل سرور، سیستم مدیریت و ذخیره سازی فایل است و سروری است که دسترسی به فایل‌ها را فراهم می‌کند یعنی به عنوان مکان ذخیره سازی مرکزی فایل است که چندین سیستم می‌توانند به آن دست یابند. در واقع فایل های مورد نیاز یک مجموعه بر روی سرور قرار می گیرد و کاربران مختلف از کامپیوتر های مختلف می توانند به فایل ها دسترسی داشته باشند که امکان محدود کردن دسترسی ها برای هر کاربر به صورت ویژه نیز وجود دارد.

ـ Game سرور:

علاقه مندان به بازی های کامپیوتری می توانند به این سرورها متصل شده و به صورت آنلاین به انجام بازی های گروهی بپردازند. این نوع سرور درواقع Application Server هایی هستند که تنها برای بازی استفاده می شوند.

 

ـ Home سرور:

سروری برای منازل مسکونی است که از طریق یک شبکه خانگی و اینترنت به سایر دستگاه های داخل خانه خدمات ارائه می دهد.

 

ـ Media سرور:

این نوع از سرور مربوط به اشتراک Media می باشد. برای مثال یک ویدیو یا فایل صوتی بر روی سرور قرار می گیرد و کاربران می توانند بدون نیاز به دانلود فایل آن را بر روی کامپیوتر خود مشاهده کنند.

 

ـ Communication سرور:

از این سرور برای راه اندازی سرویس های ارتباطی استفاده می شود. که در آن هر کاربر و یا کامپیوتر به عنوان یک end point می توانند با اتصال به سروری که برای این منظور راه اندازی شده است با دیگر کاربران در ارتباط باشد و متن ها موارد مورد نیاز را به کاربر یا end point مقابل خود ارسال کند، که میزان دسترسی ها و ارتباطات هر فرد با افراد دیگر نیز توسط سرویس های  امنیتی کنترل می گردد.

 

ـ Computing سرور:

این سرور برای انجام پردازش و محاسبه استفاده می گردد، به این صورت که در زمانی که پردازنده های یک کامپیوتر برای پروسه یا کاربری خاصی کافی نمی باشند، می توان با اتصال این کامپیوتر به یک سرور دیگر از پردازنده های سرور نیز در کنار پردازنده های کامپیوتر کاربر استفاده نمود.

 

ـ Mail سرور:

این سرورها همانطور که از نامشون پیداست برای ارسال ایمیل استفاده می شوند. به این صورت که بر روی سرور یک سرویس ارسال ایمیل یا WebMail قرار می گیرد و خدمات و تراکنش های ارسال ایمیل از طریق آن سرور انجام می گردد.

 

سیستم عامل سرور و انواع آن:

سرور ها دارای نرم افزار و سیستم عامل های مختص به خود هستند که بر روی این کامپیوتر ها نصب می شود. از این جمله سیستم‌ عامل‌‌ سرور می توان به سیستم عامل های های مختلف Linux و Windows Server اشاره کرد. به همین دلیل در هنگام نصب سیستم عامل سرور باید به کاربرد سرور و نرم افزار هایی که بر روی آن نصب شده است توجه داشت. از جمله این سیستم عامل ها می توان به: 

ـ لینوکس: پر استفاده ترین سیستم عامل در دنیای میزبانی وب به حساب می آید و از دلایل آن می توان به رایگان بودن و متن باز بودن آن اشاره کرد. این حالت باعث می شود که ارتقای نرم افزاری و کارهای مدیریتی به سادگی و بدون نیاز به موارد اضافی انجام شود. و تمامی توزیعات لینکوس مانند CentOS، Fedora Core و Debian را شامل می شود.

 

ـ ویندوز: مطمئنا اکثراً با این سیستم عامل آشنایی دارید و با یک رابط گرافیکی رو به رو هستید که شباهت زیادی به کامپیوتر خانه تان دارد. اگر شما پروژه ای دارید که آن را با استفاده از تکنولوژی ASP.NET نوشته اید شما نیاز دارید برای اجرای آن از ویندوز سرور استفاده کنید. تمامی ورژن های مختلف ویندوز مانند windows 7 , 8 , 10 وwindows server  را شامل می شود .

تفاوت میان Workstation، سرور و PC:

ـ PC و یا کامپیوترهای شخصی: نوعی از سیستم است که برای استفاده فردی ساخته شده و کاربردهای فراوانی دارد. آنها نسبت به Workstation ها و سرورها بسیار ابتدایی بوده و تنها برای برخی نیازهای ابتدایی مورد استفاده قرار می گیرند.

ـ Workstation یا ایستگاه کاری: ایستگاه کاری و یا Workstation به رایانه ای گفته می شود که برای استفاده فردی ساخته شده و نسبت به کامپیوترهای شخصی عملکرد بالاتری دارند.

ـ سرورها: سرور ها سخت افزارهای بسیار قدرتمندی بوده که از قطعات سخت ‌افزاری خاصی تشکیل شده ‌است که دارای بالاترین پردازش و عملکرد می باشند. این دستگاه های بسیار قدرتمند می توانند پاسخگوی درخواست‌های متعدد کاربران، باشند.

 

تفاوت میان Workstation، سرور و PC را از چند منظر بررسی خواهیم کرد:

ـ از لحاظ قدرت:

به طور کلی قدرت ایستگاه های کاری از PC ها و قدرت سرورها از Workstation بالاتر می باشد. لازم به ذکر است اگر سیستمی با قدرت کافی انتخاب نکنید، بهره‌وری و تولید و خلاقیت و رضایت کارمند و کاربر را محدودخواهید کرد. ابتدا لازم است نیازهای کاربر شناسایی گردد و همچنین نرم افزارهایی که ممکن است در طول کار به آنها نیاز داشته باشد. پس از آن با توجه به نیازهای کاربر سیستم مورد نیاز خریداری گردد.

 

ـ از لحاظ قیمت:

در حالت ایده آل سیستمی که دارای قیمت مناسب و بیشترین کارایی باشد، سیستم مناسبی است. اگر سیستمی بیش از نیاز خود خریداری کنید باید بیشتر هم هزینه نمایید. به طور کلی قیمت Workstation ها از PC بیشتر بوده و از سرورها کمتر است. همیشه گران بودن نشانه خوبی نیست زیرا استفاده از یک ایستگاه کاری برای کاربری که اصلا به قابلیت های آن احتیاجی ندارد کاری بیهوده است و یا حتی می تواند کار آن را سخت نماید.

 

ـ از لحاظ ظاهری:

از لحظ ظاهری PC ها و Workstation ها به یکدیگر بسیار شباهت داشته اما سرورها بسیار تفاوت دارند.

امنیت در سرورها:

در حال حاضر امنیت در سرور لینوکس و امنیت سرور ویندوز بیشتر مورد بحث و استفاده است. این دو سیستم عامل دارای ساختار و نحوه کارکرد کاملا متفاوتی بوده و تنها در برخی موارد وجه اشتراک دارند. در سرور لینوکس، معمولا سرور با سیستم عامل minimal تحویل داده می شود که البته با نیاز کاربر برای سرویس دهی در وب کاملاً مناسب است.

خدمات امنیتی در سازمان ها و ارگان ها باید همگام با تغییرات در عصر جدید به روز رسانی شود. خدمات امنیت اطلاعات مجموعه‌ای است از سرویس های امنیتی که گستره بزرگی از نیازهای اطلاعاتی و امنیتی سرور های شرکت‌ها و سازمان‌ها را در بر می‌گیرد. انتشار نرم افزارهای جاسوسی و مخرب توسط عوامل داخلی و خارجی یا نشت اطلاعات حیاتی توسط این عوامل می تواند نمونه ای از این تهدیدات باشد. 

حالا راهکارهای ایجاد امنیت در سرور شامل:

 

1ـ تست نفوذ پذیری:

تست نفوذ (penetration test) یک روش سیستماتیک و برنامه ریزی شده است که آسیب پذیری ها و حفره های امنیتی سرور، شبکه و منابع و برنامه های متصل به آن را چک می کند. این سرویس که در دسته اول قرار می‌گیرد حملات هکرها بر روی اهداف مورد نظر را شبیه سازی کرده و پس از تشخیص حفره‌های امنیتی راهکارهای مناسب برای امن نمودن آنها ارائه می‌کند. تست شفاف،تست جعبه سیاه،تست جعبه خاکستری از انواع تست های نفوذ می باشند.

 

2ـ راه اندازی SIM:

یکی از راهکارهای کلیدی برای حفظ امنیت یک سازمان، استفاده از محصولاتی هستند که SIM یا Security Information Management نام دارند. این سیستم نرم افزاری است که تمامی لاگ‌های سیستم های مختلف را جمع آوری کرده و در صورت تشخیص یک رفتار غیر منتظره و یا اصطلاحا یک Bad Behavior در لاگ‌های سیستم عکس العمل نشان می‌دهد.

 

3ـ راه اندازی IDS/IPS:

IDS/IPS سیستم‌های تشخیص و جلوگیری از نفوذ ترافیک موجود در شبکه را با جزئیات بیشتری نسبت به فایروال تحلیل می‌کنند. ابزارهای IDS و IPS ترافیک را بررسی و هر بسته‌ی اطلاعات را با پایگاه داده‌ای از مشخصات حملات شناخته شده مقایسه می‌کنند.

 

4ـ نصب و راه اندازی FIREWALL:

فایروال های نرم افزاری بر روی سیستم عامل ها نصب شده و ترافیک ورودی و خروجی به شبکه یا سیستم عامل را کنترل می کنند. اینگونه فایروال های بیشتر مصارف خانگی، سازمان ها و شرکت های کوچک و متوسط را به خود اختصاص داده اند.

 

5ـ مدیریت حفره های امنیتی:

نرم افزارهای مدیریت سبب به روز رسانی و رفع حفره های امنیتی که موجب صرفه جویی در زمان و هزینه و پهنای باند شبکه های کوچک و بزرگ شده و در کمترین زمان ممکن به ارائه گزارش امنیتی سیستم های داخل شبکه و به روزرسانی آنها می پردازند.

 

6ـ جلوگیری از حملات سیملینک:

سیملینک امکانی است که توسط آن می توان ارجاعی از یک فایل یا دایرکتوری را در مسیر دیگری ایجاد کرد. برای مثال فایل test.php در مسیر home/test قرار دارد. اگر بخواهیم فایل test.php در مسیر دیگری برای مثال home/sample نیز قابل مشاهده، اجرا و حتی ویرایش باشد می توان از symlink استفاده کرد. این امکان در بسیاری از سیستم عامل ها پشتیبانی می شود اما نام و عملکرد آنها با هم متفاوت است.

 

7ـ امنیت در سطح سخت افزار:

جالب است بدانید که امنیت در سطح سخت افزار، بسیار قابل اعتماد تر از امنیت نرم افزاری است. تراشه های رمز گذاری شده، سامانه های تشخیص بیومتریک و…بسیار دقیق تر از Fire Wall ها، سیستم های ضد ویروس و سیستم های احراز هویت عمل می کنند.

انواع سرور از لحاظ برند:

سرورها در انواع و برندهای مختلفی در بازار موجود هستند اما شاید انتخاب از میان آنها کمی دشوار باشد. از جمله برندهای معروف در زمینه تولید سرور DELL، HPE و Cisco هستند. اما حال این سوال پیش می آید که شما از میان سرورهای DELL، HPE و Cisco کدام را برای دیتا سنتر خود انتخاب می کنید؟

ـ سرور سیسکو: اگرچه سرورهای Cisco در میان سرورها از محبوبیتی برخوردار نمی باشند اما هنوز هم می توانیم از خانواده سرورهای Cisco UCS به مزایایی دست یابیم. از جمله سرورهای سیسکو می توان به سرورهای Blade UCS B-Series، سرورهای رک UCS Series C، سرورهای ذخیره سازی UCS-S و UCS E-Series Blade Server for router ISR اشاره کرد.

ـ سرور اچ پی: جزء محبوب ترین سرورها به حساب می آیند و انواع مختلفی دارند که شامل DL و ML، Apolo، BL به حساب می آید.

ـ سرور Dell: این سرورها نیز تا حدی محبوبیت دارند از جمله این سرورها می توان به سرورهای PowerEdge Tower و سرورهای PowerEdge Rack اشاره کرد.

 

از لحاظ قیمت سرور Dell پایین تر از سرور HPE می باشد. و از طرفی دیگر سرورهای سیسکو به دلیل آنکه در ایران کمتر استفاده می شوند از قیمت بالاتری برخوردار هستند.

عوامل مهم در خرید سرور:

10 نکته اصلی که هنگام خرید یک سرور حتما باید در نظر داشته باشید شامل:

1ـ داریورها:

یکی از اولین مواردی که قبل از تصمیم گیری در مورد خرید باید در نظر بگیرید این است که آیا سرور مورد نیاز شما پشتیبانی درایور لازم را ارائه می دهد. اگر سرور شما Dell و یا HP نباشد نباید با درایورهای ویندوزی مشکل داشته باشید. با این حال، درایورهای سروهای Linux ممکن است به آسانی در دسترس نباشند. حتما این عامل را در نظر داشته باشید و بدون در نظر گرفتن آن اقدام به خرید نکنید.

 

2ـ Redundancy:

هنگام خرید سرور حتما این نکته را در نظر داشته باشید تا بتوانید سرور را متناسب باز نیاز خود پیکربندی نمایید. برای مثال برخی از سرورها به شما این امکان را می دهند تا حافظه مورد نیاز خود را نصب نمایید. در حالی که برخی دیگر ممکن است دارای یک شکاف اضافی باشند که می توانید از آن جهت نصب یک ماژول حافظه یدکی استفاده کنید. به این ترتیب می توانید هنگامی که یک حافظه دچار اختلال در عملکرد شود از حافظه یدکی کمک بگیرید.

 

3ـ قابلیت Hot-swappable:

این قابلیت سبب می شود بدون خاموش کردن سرور برخی از اجزای آن را تعویض نمایید. برای مثال سرورهایی هستند که در رابطه با برخی اجزا مانند رم سرور از این قابلیت پشتیبانی می کنند و می توانید رم آنها را در زمان روشن بودن دستگاه تعویض نمایید.

 

4ـ Form factor:

اگر می خواهید سرور خریداری شده خود را درون رک قرار دهید، هنگام خرید اندازه سرور و رک را در نظر بگیرید زیرا هنگام قرار گرفتن آن در رک باید از فضای کافی جهت تبادل جریان هوا، برخوردار باشد. توجه داشته باشید که سرورهای 2U و 4U نسبت به سرور 1U به فضای رک بیشتری نیاز دارند.

 

5ـ تخمل خطای رم:

نکته دیگری که درهنگام خرید سرور جدید باید در نظر داشت، پشتیبانی از فناوری های حافظه تحمل پذیر خطا ، مانند خطای تصحیح کد (ECC) است. حافظه ECC می تواند خطاهای حافظه تک بیتی را بطور پویا تصحیح کند. حافظه ECC همچنین می تواند خطاهای دو بیتی را تشخیص دهد اما نمی توانید آنها را تصحیح نماید.

 

6ـ Storage:

سرورها از نظر حافظه بسیار متفاوت هستند. اگرچه اکثر سرورهای موجود در بازار امکان استفاده از دو هارد داخلی را دارند، اما در بین آنها استثنائاتی نیز وجود دارد. برخی از سرورها هیچگونه حافظه داخلی ندارند و در عوض دارای یک SAN بوت هستند.اما از طرف دیگر برخی سرورها از تعداد زیادی از حافظه های داخلی پشتیبانی می کنند.

 

7ـ CPU support:

در این مرحله می بایست معماری CPU را در نظر بگیرید. امروزه بسیاری از سرورهای موجود در بازار دارای چندین سوکت جهت پشتیبانی از انواع مختلف پردازنده هستند. معمولا مدیران شبکه هنگام خرید سرور، نیاز فعلی خود را در نظر می گیرند. اما چقدر خوب است که نیاز آینده خود را پیش بینی کرده و بر طبق آن CPU و سرور مورد نیاز خود را خریداری نمایند.

 

8ـ Connectivity:

هر کدام از سرورهای موجود در بازار دارای یک شبکه داخلی هستند. با این حال اگر سرور به عنوان سرور میزبان عمل نماید اتصال آن به شبکه بسیار مهم می باشد. Clustering و مجازی سازی به طور معمول به آداپتورهای شبکه بیشتری نیاز دارد تا یک سرور مستقل. در این حالت یک سرور احتمالاً به طور پیش فرض دارای تعداد کافی آداپتور نخواهد بود اما باید مطمئن شویم که سرور ظرفیت اضافه کردن تعداد کافی آداپتور مورد نیاز را در خود داشته باشد.

 

9ـ ظرفیت حافظه:

اگر قصد دارید از سرور جدید خود به عنوان میزبان مجازی سازی استفاده کنید، حافظه سرور از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشد. حافظه مهمترین منبع در یک محیط سرور مجازی است ، بنابراین شما باید اطمینان حاصل کنید که سرور شامل حافظه کافی برای پشتیبانی از تمام سیستم عامل های مهمان بدون آنکه کمبودی در حافظه احساس شود را دارد.

 

10ـ قابلیت مدیریت:

اگر تعداد کمی سرور در دیتاسنتر خود دارید حتما اطمینان حاصل نمایید که سرورهای شما از قابلیت مدیریت سخت افزاری و نرم افزاری به خوبی پشتیبانی می نماید. بسیاری از سرورهای موجود در بازار از IPMI پروتکل های مدیریت استاندارد پشتیبانی می کنند. اما ابزارهای مدیریت نرم افزار، معمولاً اختصاصی هستند به طوری که نرم افزار مدیریتی یک سرور با سرور دیگر متفاوت است.

سرور اچ پی و انواع آن:

همانطور که گفته شد سرورهای اچ پی در میان سایر برندها از محبوبیت بیشتری برخوردار هستند. این سرورها انواع مختلفی هستند که شامل:

1ـ خانواده HP ProLiant BL:

سرورهای BL برای همه‌ی شرکت، در مقیاس بزرگ، متوسط و کوچک مناسب هستند. این سرورها به صورت تیغه ای قرار می گیرند. قرار گرفتن آنها به صورت تیغه ای سبب شده است که تعداد سرور بیشتری درون رک جای گیرد. از طرفی سادگی مدیریت، قابليت انعطاف بالا و ساختار متفاوت، موجب كاهش هزينه های ديتا سنترها و بالا رفتن كيفيت سرويس دهی شده است. قرار گیری سرورها درون تیغه ها بین 8 تا 16 عدد می باشد. 

2ـ خانواده HP ProLiant DL:

سرورهای HP ProLiant DL به عنوان پر فروش ترین سرورها در ایران به شمار رفته و جهت استفاده درون رک قرار می گیرند. از قابلیت های این سرورها قابلیت انعطاف و مدیریت پذیری بالا می باشد. از جمله سرورهای سری DL می توان به  مدلهای سری DL700 ،DL500 ،DL300 ،DL100 و DL900 اشاره نمود. لازم به ذکر است که  سری DL360 و DL380 به عنوان پر فروش ترین سرورها در ایران می باشند.

 

3ـ خانواده HP ProLiant ML:

سرورهای HP ProLiant ML انعطاف پذیر و قابل ارتقاء می باشد و برای دفاتری که دارای شعب مختلف هستند مناسب می باشند. سرورهای اچ پی ML به صورت قفسه ای هستند. به عبارتی قابلیت این سرورها در مقایسه با سرورهای سری DL هیچ کم و کاستی ندارند و علاوه برآن مزیت های بیشتری نیز مانند عدم وابستگی آنها به رک را دارا می باشند. البته اگر تمایل داشته باشید می توانید آن را در رک جای دهید. از جمله این سرورها می توان به سری ML100 و ML300 اشاره کرد.

 

4ـ خانواده HP ProLiant SL:

سرورهای HP ProLiant SL برای محیط هایی در مقیاس بزرگ طراحی شده اند. این مدل از سرورها برای میزبانی وب، خدمات ابری و برای شرکت هایی با محاسبات بالا مناسب می باشد. خانواده سرورهای SL امکان استقرار و پردازش سریع و هزینه عملیاتی پایین تر را فراهم می آورد.

منبع : سرور چيست و کاربرد آن در شبکه 

:: بازدید از این مطلب : 648

|

امتیاز مطلب : 0

|

تعداد امتیازدهندگان : 0

|

مجموع امتیاز : 0